نخواند، به كار ديگر نپردازد.
حسنيه نام كنيزى است كه فقط ده سال افتخار خدمتكارى خانه حضرت امام جعفر صادق عليه السلام داشته و از نوشته و قلم شكسته بنده حقير، حق مباحثه حسنيه و خدمت او به خاندان اهل بيت عليهم السلام ادا نخواهد شد.
اين كتاب البته از روى نسخه خطى، بسيار خوش خط، كه در تاريخ 1031 هجرى نوشته شده، نزديكى از شيعيان و دوستان على عليه السلام بود، به دست من رسيده و پس از مطابقت با نسخه هاى ديگر وحواشى كتابها، به يارى ايزد متعال و قوت و قدرت ولايت حضرت على عليه السلام به اين زودى توانستم به چاپ برسانم و عده اى از دوستان پيشنهاد مى كردند كه انشاى آن را به سبك روز درآورم؛ ولى يك چيز مرا تحت تأثير قرار داد و آن حقيقت و ايمانى بود كه در سبك انشاى ابراهيم استرآبادى ملاحظه نمودم.
چون او اين سند را به فارسى ترجمه و به يادگار گذاشته ـ و خداى رحمت كند او را و در روز قيامت مورد لطف و شفاعت اهل بيت عليهم السلام قرار گيرد و ـ اين مطلب باعث شد كه هيچ دخالتى در اصل انشاى آن نكردم، ولى از لحاظ سبك چاپ تا آن حد كه مقدور بوده، كوشش نموده و روى جلد آن را مزين به مرقد مطهر مولاى متقيان اميرالمؤمنين عليه السلام نمودم و از كليه فضلاء و دانشمندان و ارباب قلم، كه از شيعيان و دوستان و ياران خاندان عصمت و طهارت مى باشند، پوزش مى طلبم كه اگر كوتاهى و ناسامانى ملاحظه نمودند، بنده حقير را ببخشند و مورد سرزنش قرار ندهند و اميد است بتوانم هدفى را كه در نظر دارم، در كتابهايى كه در زندگانى و اثبات چهارده معصوم مشغول تهيه و چاپ آن هستم، جبران نمايم.

مقدمه كتاب حسنيه

حمد و سپاس بى حد خداى (عزّوجلّ) را كه توفيق عنايت فرموده تا آنكه بار ديگر فرصتى يافتم و توانستم هدفى را كه مورد نظر خدا و رسول و ائمه عليهم السلام بوده و هست انجام دهم. چون بر تمام افراد، كه به طريق حقه جعفرى هستند، واجب و لازم است تا آنجا كه قدرت دارند در اظهار حقيقت و ارشاد مردم مجاهدت نمايند، چنانچه پيغمبر صلى الله عليه و آله وسلم فرمود كه هر عاقل بايد چهار موضوع را دنبال كند: (1. دانش آموختن، 2. حفظ و نگهدارى آن، 3. نشر دانش، 4. عمل به آن)، و اينك بنده حقير خوشبختانه با تقديم كتاب مباحثه حسنيه كه نمود يك سند زنده است تا آن جا كه مقدور بوده، در نيل به اين هدف مقدس توفيق حاصل كرده ام و اميد است مورد پسند عموم واقع گردد.

حسنيه كه بوده است؟

حسنيه نمونه يك زن مجاهد در راه اسلام بوده. حسنيه زنى بوده است كه از حريم دين دفاع كرده است و توانسته است در زمان قدرت و شوكت هارون الرشيد، چنان به اتكاى ايمان به خدا و خاندان عصمت و طهارت با علماء و فضلاى اهل سنت و منكرين ولايت مولاى متقيان شاه مردان على بن ابى طالب عليه السلام بحث كند و به اميد خداوند و قدرت ولايت على عليه السلام با فصاحت و بلاغت، حقيقت مذهب تشيّع و اثبات ولايت على و مقام و شخصيت آن جناب عليه السلام و خم غدير و اشكالات زيادى ديگر را اثبات نمود؛ به وجهى كه چهارصد نفر در همان مجلس پيرو شيعه على عليه السلاممى شوند و حسنيه مورد تحسين هارون و حاضرين مى گردد.
مباحثه اين بانوى دانشمند به قدرى شيرين و گيرنده است كه هر خواننده اى را كه شروع به مطالعه اين مبحث مى كند، آن قدر به سر شوق وا مى دارد كه تا آخر آن را