(43)حسنيه يكى از آينه داران غدير ۱
محمد عابدى
او در خانه امام صادق عليه السلام پرورش يافته بود و از شاگردان مكتب وى شمرده مى شد. حسنيه، با استعداد سرشارش، در مناظرات مختلف، كه توسط هارون الرشيد ترتيب داده مى شد، شركت جسته و از مقام ولايت دفاع مى كرد. در يكى از اين مناظره ها از فردى، كه ابراهيم خوانده مى شد، پرسيد: آيا در هيچ جاى تفاسير شما آمده است كه در حجه الوداع رسول خدا صلى الله عليه و آله به امر پروردگار، در غدير خم، فرود آمده، اين آيه را: «يَا أَيُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا أُنزِلَ إِلَيْكَ مِنْ رَبِّكَ وَإِنْ لَمْ تَفْعَلْ فَمَا بَلَّغْتَ رِسَالَتَك» ، با بيمناكى براى مردم تلاوت كرد و سپس آيه «وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنْ النَّاسِ» نازل شد و آيا در تفاسير شما آمده است كه پس از نزول «وَاللّهُ يَعْصِمُكَ مِنْ النَّاسِ» پيامبر خدا دست على بن ابى طالب را گرفت بر منبرى، كه از جهاز شتر ساخته بودند، برآمد و گفت: «من كنت مولاه فعلىّ مولاه اللهم وال من والاه و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله و العن من ظلمه». آن گاه اين آيه نازل شد: «الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمْ الاْءِسْلاَمَ دِينا» ؟
ابراهيم سر به زير افكند. حسنيه علماء را مخاطب ساخت و آنان را به جان هارون سوگند داد. حاضران، كه خود را در مقابل هارون الرشيد مى ديدند، لب به
