مشكينى ، ابراهيم .
653 . أصحاب الإجماع و ثلاثون من فطاحل العلماء . قم : انتشارات الإمام الحسن عليه السلام ، 1413ق ، 296 ص ، اوّل .
اين كتاب ، در بردارنده شرح حال اصحاب اجماع و سى نفر از علماى مشهور علم رجال است كه در اين علم ، داراى تأليفاتى هستند .
در زندگى نامه اين رجال ، زندگى نامه ، اسامى اساتيد و شاگردان و آثار آنها معرّفى شده است .
مركز مطالعات و تحقيقات اسلامى (واحد تاريخ و سيره اهل بيت عليهم السلام) .
654 . زندگى راويان مشترك فريقين از امام جعفر صادق عليه السلام ، تهران : هفتمين كنفرانس بين المللى وحدت اسلامى ، شهريور 1373 ، 46 ص .
نويسنده ، اسامى سى نفر از راويان اهل سنّت و شيعه را كه از امام جعفر صادق عليه السلامداراى روايت اند و از شاگردان و اصحاب آن حضرت به شمار مى آيند ، فهرست نموده است .
در ذيل نام هر راوى ، شرح حال مختصرى از وى ، به همراه نقل اقوال علماى شيعه و اهل سنّت ، و مدح و ذمّ وارد شده در مورد وى ، با اشاره اى به معتقدات مذهبى راوى ، مشخّص شده است .
در زيرنويس ، نشانى مصادر مورد مراجعه از كتاب هاى شيعه و سنّى مشخّص شده اند .
اسامى راويان ، به ترتيب حروف الفبا تنظيم شده است .
معارف ، مجيد .
655 . پژوهشى در تاريخ حديث شيعه . تهران : مؤسسه فرهنگى و هنرى ضريح ، 1374 ش ، 562 ص ، اوّل .
مؤلّف كتاب با تقسيم بندى دوران مختلف تدوين حديث به چهار دوره ، در صدد آن است كه چگونگى تدوين احاديث را با بررسى عوامل مؤثّر و مانع در رشد تدوين حديث در هر دوره ، مورد بررسى قرار مى دهد .
فهرست دوره هاى چهارگانه عبارت اند از :
دوره اوّل ، عصر امام على عليه السلام تا عصر امام سجاد عليه السلام ؛
دوره دوم ، عصر امام باقر و امام صادق عليهماالسلام ؛
دوره سوم ، عصر امام هفتم عليه السلام تا اواخر غيبت صغرى ؛
دوره چهارم ، عصر تدوين و پيدايش جوامع حديثى شيعه .
در هر دوره ، اوضاع سياسى ، اجتماعى ، فرهنگى ، آثار حديثى و جريان هاى فكرى موجود در آن زمان ، مورد بحث و تبيين واقع شده است .
علاوه بر مطالب ذكر شده در دوره دوم ، مجالس درس صادقين عليهماالسلام و جايگاه اصحاب اجماع و اصول اربعمئه و چگونگى مراجعه و برخورد اين دو امام با فرقه هاى انحرافى ، از جمله برخورد با غلات ، مورد بحث و بررسى واقع شده است .
در دوره سوم كه از نظر مؤلّف ، عصر شكل گيرى فقه و حديث به حساب مى آيد ، مؤلّفات ، مكتوبات حديثى ، توقيعات و رسائل معصومان عليهم السلاممعرّفى و بررسى شده است .
نويسنده سپس به بحث از جايگاه راويان و محدّثان شيعه در حوزه هاى درسى
مختلف ، از جمله : حوزه درسى كوفه ، بغداد ، قم پرداخته و به نقش خاندان ها در پيشرفت و تطوّر حديث ، اشاره كرده است .
در اين دوره ، سبك و روش مشايخ حديث در زمينه نحوه حمل حديث و دقّت هاى رجالى در سند و طُرُق روايات ، و نيز تاريخچه علم رجال و سير تحوّل آن در شيعه ، به همراه بررسى و معرّفى تفصيلى كتاب هاى اصولى رجال شيعه ، تبيين شده است .
در دوره چهارم ، پيدايش كتاب هاى جوامع حديثى ، مانند الكافى ، كتاب من لا يحضر ، التهذيب و الاستبصار مطرح و مورد معرّفى تفصيلى واقع شده اند . در اين مبحث ، ضمن معرّفى مؤلّفان ، سبك و روش هاى آنها مورد بررسى قرار گرفته است .
