ق به ايران آمد و در مشهد مقدس از دروس آيه اللّه ميرزا مهدى اصفهانى به مدت 8 ماه، استفاده كرده و در 1364 ق به قم بازگشت و يكسره به درس فقه و اصول حضرات آيات عظام: حجت كوهكمرى و آقاى بروجردى حاضر شد و بهره هاى فراوان برد. در سال 1374 ق به شهر رى بازگشت و در تأسيس مدرسه علميه برهانيه با آية الله حاج شيخ على اكبر برهان همكارى بسيار نمود و در مديريت و تدريس آن سهم بسزايى داشت و اين همه، پنج سال به طول انجاميد. سپس به قم بازگشت و به تأليف و تحقيق و تبليغ دين در داخل و خارج كشور اشتغال ورزيد.
وى از بسيارى از بزرگان شيعه اجازات امور حسبيه و روايى دريافت داشت كه از جمله اجازات روايى حضرات آيات: ميرزا محمد تهرانى، شيخ آقا بزرگ تهرانى، شيخ على اكبر نهاوندى، ميرزا آقا اصطهباناتى، سيد فخرالدين امامت و نجفى مرعشى بود. به اوراد و اذكار و اقامه مجلس عزاى سيدالشهدا و ضبط تاريخ حوزه هاى علميه و بزرگان شيعه اهتمامى خاص داشت و با تأليف و نگارش كتاب هاى: آثار الحجة و گنجينه دانشمندان، در احيا و بزرگداشت نام و ياد علماى شيعه قدمى بلند و گامى ارجمند برداشت. وى در لجنه تعليقات احقاق الحق شركت مداوم داشت و مسجد امام حسين(ع) را در حسن آبادِ تهران بنياد نهاد.
آثار چاپى اش عبارتند از:
1. آثار الحجة يا دائرة المعارف حوزه علميه قم (2ج).
2. گنجينه دانشمندان (9ج). شرح زندگى علماى معاصر شيعه در شهرهاى مختلف ايران و عراق.
3. زندگانى حضرت عبدالعظيم حسنى و امامزادگان مجاور.
4. اختران فروزان رى و تهران.
5. كرامات صالحين.
6. بستان الرازى، در علم كلام و فقه و اخلاق (شرح الفيه مرحوم آيه اللّه سيد
