تأليف داد، و شيوه اى مخصوص براى خويش برگزيد، كه همان شيوه مشاهده و تجربه است، و به روش قياسى اعتنايى نداشت، و به نگرش علمى و گزارش بالينى اهميت مى داد ۱ .
نوشته اند كه وى در عمل جراحى سخت ماهر بود، و نخستين طبيبى است كه روده گوسفند را براى بخيه به كار برد، و در پاك نگاهداشتن زخمها از الكل استفاده مى كرد. نوشته هايش در باب آبله و سرخك منطقى ترين تشريح اين دو بيمارى است ۲ .
رازى نخستين پزشكى بود كه در باب عمل آب مرواريد شرحى نگاشت، و درباره واكنش طبيعى مردمك چشم در برابر نور سخن گفت ۳ ، همچنين دانه هاى سفيداب سرب را براى درمان چشم به كار برد ۴ .
رازى در آغاز در شهر رى بيمارستان آنجا را اداره مى كرد ۵ ، و پس از آن تصدّى بيمارستان بغداد بدو واگذار گرديد ۶ . به وى لقب «طبيب مارستانى» دادند. ابن نديم نوشته كه: رازى در مجلس درس مى نشست، و دانشجويان در برابرش حلقه وار
1.طب اسلامى، ادوارد براون، ترجمه فارسى، ص ۸۴، س ۱۲؛ السيره الفلسفية، مقدمه، ص ۳۱، س ۱۲ به بعد.
2.تاريخ طب ايران، ج ۱، ص ۱۵، س ۱ به بعد. گروهى عقيده دارند كه وقتى رازى نوشت كه، سرخكهاى تندرنگ تر از آنها كه رنگ ملايمى دارند خطرناك ترند، در حقيقت فرق بين سرخك و مخملك را دريافته بوده است. رك: كتاب ميراث ايران، ص ۴۷۶، س ۴ به بعد. رساله اى كه رازى در آبله و سرخك نوشته در اروپا مشهورتر از ديگر رسائل او است.
اين رساله زينتى است بر آثار طبى اسلامى، و در تاريخ شناخت بيماريهاى واگيردار قديم ترين رساله اى است كه راجع به آبله نوشته شده است: طب اسلامى، ادوارد براون، ترجمه فارسى، ص ۸۱، س ۱۵ به بعد.
3.كتاب ميراث ايران، ترجمه فارسى، ص ۴۷۴، س ۱۱.
4.كتاب ميراث ايران، ترجمه فارسى، ص ۴۷۸، س ۲.
5.ابن خلكان، طبع ۱۲۸۴، ج ۲، ص ۱۹۳ ؛ تاريخ البيمارستانات فى الاسلام، ص ۲۶۶.
6.مختصر الدول، ابن العبرى، ص ۲۷۴، س ۱۴.
