با توجّه به موارد مذكور و اختلاف شماره يك حديث در بابهاى اليقين، و اختلاف صدر احاديث (كه در برخى، بعد از «حدّثنا»، نام مؤلف ابن ابى الفوارس ذكر شده و در برخى ذكر نشده) و همچنين اختلاف القابى كه براى راويان يك حديث ذكر شده است ، مى توان احتمال داد كه ابن طاووس، از دو نسخه از اربعين استفاده نموده كه هر دو، جمع آورى شاگردان ابن ابى الفوارس بوده است و ابن ابى الفوارس، اربعين را در چندين نوبت، بدون لحاظ كردن ترتيب احاديث، املا نموده و در نتيجه، يكى از نسخه هاى مربوط به يكى از شاگردان وى بوده كه در جلسه املاى وى، يادداشت نموده است كه در آغاز هر حديث، نام مؤلف رابا عبارت: «حدّثنا... ابن أبى الفوارس» اضافه نموده است؛ و نسخه ديگر، مربوط به يكى ديگر از شاگردان وى بوده كه در نوبت املاى ديگر مؤلف (به جز نوبتى كه شاگرد اوّل يادداشت نموده) آن را يادداشت كرده و در اوّل احاديث، نام مؤلف را اضافه نكرده است.
همين امر (ذكر نام مؤلف در اوّل احاديث در برخى نسخه ها)، موجب شده كه مرحوم شيخ آقابزرگ در طبقات أعلام الشيعة، شرح حال وى را در دو جا به عنوان دو دانشمند آورده و يكى را استاد ديگرى ذكر نمايد، كه با توضيحاتى كه داديم، مشخّص مى شود كه هر دو، يك نفر هستند؛ همچنان كه آقاى منزوى نيز در ذيل كلام شيخ آقابزرگ در طبقات، همين مطلب را بيان نموده است ۱ .
علاوه بر اين كه استناد مرحوم شيخ آقابزرگ در اين زمينه، كتاب اليقين ابن طاووس بوده؛ لكن در عبارتهاى ابن طاووس ـ همچنان كه ذكر گرديد ـ اين عناوين براى يك نفر ذكر شده است.
