صَفَدى در الوافى بالوفيات درباره سفرهاى نجم الدين رازى مى نويسد:
... او شيخ طريقت و حقيقت بود و در ميان اصحاب حال و مقامات، شأنى والا داشت. بيشتر سفرهاى او به حجاز، مصر، شام، عراق، روم، آذربايجان، ارّان، خراسان و خوارزم بوده است.
و شمس الدين ذهبى نيز آغاز سفرهاى او را سال 599 مى داند. اين نكته با آنچه دكتر رياحى در مقدمه مرصاد العباد و به نقل از برخى نسخه ها از تحرير ثانوى مرصاد العباد مى آورد كه «وى در سال 600 هجرى در مصر بوده... و گويا در همان سفر سال 600 سعادت زيارت خانه خدا را نيز يافته است.» سازگار مى نمايد:
همه تذكره نويسان اتفاق دارند كه نجم الدين از اصحاب شيخ نجم الدين كبرى بوده كه تربيت وى حواله شيخ مجدالدين بغدادكى گشته است. و چون آن دو بزرگ در خوارزم مقام داشتند، ترديدى نيست كه سال هايى از عمر نجم رازى (سال هاى آغاز سلوك او) در آن شهر سپرى گشته است. وى درباره اقامت خود در خوارزم مى نويسد:«اين ضعيف در خوارزم سالكى را ديد او را شيخ ابوبكر مى گفتند از خراسان از ولايت جام بود...». ۱
بنابراين نجم الدين رازى كه به حسب نسب خويش و تصريحى كه در آغاز مرصاد العبادمى آورد، زاده شهر رى بوده و آن را مسقط الرأس خود مى داند، دوران جوانى را در مسير رشد و تكامل علمى و معنوى خود در شهر خوارزم و تحت توجهات شيخ مجدالدين بغدادى گذرانده است.
تأثير گذارى شيخ مجدالدين بغدادى بر شيخ نجم الدين دايه به گونه اى است كه
