استادان و شاگردان
استادان ابوعلى به درستى شناخته نيستند. چنان كه خود در تهذيب(ص 49ـ50) گويد: «در جوانى به تشويق پدر به ادب و شعر روى آوردم». در جاى ديگر از خواندن استطالة الفهم جاحظ ياد كرده است (نك : جاويدان خرد، 5) كه در آن از وجود جاويدان خرد هوشنگ شاه آگاه گرديد. به گفته ابوحيان (الامتاع، 1/35)، مسكويه در آغاز كار، سخت در انديشه كيمياگرى بود و آن را نزد ابوطيب كيميايى رازى مى آموخت. نيز فريفته كتابهاى محمد بن زكرياى رازى و جابربن حيان بود. به تاريخ هم توجه داشت و تاريخ طبرى را نزد ابن كامل (ه م) كه از مصاحبان محمد بن جرير طبرى بود، خواند (ابوعلى، تجارب، چ قاهره، 2/184) و علوم اوايل (دانش يونان) را نزد ابن خمّار آموخت. وى در اين علوم، بويژه در منطق و پزشكى، دستى قوى داشت، چنان كه او را بقراط دوم گفته اند (بدوى، 15ـ16). به گفته ابوحيان (همان، 1/37) اكثر اعضاى انجمن ابن سعدان كه مسكويه يكى از آنان بوده است، از مجلس ابن عدى برخاسته اند.
گذشته از اين، چنين مى نمايد كه او از طريق دوستى با اعضاى انجمنهاى علمى عصر و آميزش با وزيران دانشمندى همچون ابوالفضل ابن عميد و برخوردارى از كتابخانه هاى بزرگ آنان، دانش بسيارى اندوخته بود. خود نيز حلقه ها و مجالسى داشته كه در آنها به تدريس مى نشسته است. ابوسليمان (ص 347) ضمن بر شمردن آثار او گويد كه اين آثار در نشستهاى تدريس نزد او، خوانده مى شد.
برخى مسكويه را از استادان ابوحيان شمرده و كتاب الهوامل والشوامل را كه پاسخ مسكويه به پرسشهاى ابوحيان است، دليلى بر اين مدعا گرفته اند (حوفى، 1/31). اگر چنين باشد، رسالة فى مائية العدل، يا مقالة فى مائية الكيمياء را نيز بايد بر الهوامل و الشوامل و دلايل ديگر شاگردى ابوحيان افزود، زيرا مسكويه اين دو اثر را نيز در پاسخ پرسشهاى ابوحيان نوشته است. لحن شاگردانه ابوحيان در مقدمه