165. حسين بن ابى الحسين هموسه، رشيدالدين ورامينى رازى

وى از عالمان فاضل ورامين است.

166. حسين بن احمدبن محمدبن سعيد، ابوعبداللّه رازى

وى از قزوين ديدن كرد، و نامش در التدوين درج آمده است.

167. حسين بن الجهم بن بكيربن اعين رازى.

وى و برادرش حسن بن جهم بن بكيربن اعين شيعى هستند، و از ابوالحسن موسى والرضا عليهماالسلامروايت كنند. حسين بن جهم از اصحاب موسى كاظم عليه السلام بوده است.

168. حسين بن حسن، ابومعين حافظ رازى

برخى نام وى را محمدبن حسين نوشته اند. وى از اكابر حافظان حديث است، و
از سعيدبن ابى مريم و موسى بن اسماعيل و ديگران روايت حديث كند، و ابونعيم بن عدى و محمدبن فضل محمدآبادى و ابن ابى حاتم نيز از او روايت كنند. وى به سال 272 درگذشت.

163. ميرزا سيد حسن معينى

حاج ميرزا سيد حسن فرزند سيد جليل حاج سيد طاهر معينى از علماى مبرّز و معروف شهر رى بود كه در سال 1309 ق در زاويه مقدسه متولّد شد. در بيت سيادت و شرافت پرورش يافت و مقدمات و ادبيات را در رى خواند و به تهران رفت و سطوح وسطى و نهايى را از آقا بزرگ ساوجى و حاج شيخ محمد على لواسانى و ميرزا محمد على شاه آبادى فرا گرفت و در سال 1343 ق به قم مهاجرت نمود و از محضر آيه الله حايرى يزدى و حاج شيخ ابوالقاسم كبير و حاج شيخ حسن فاضل و حاج سيد محمد تقى خونسارى استفاده نمود.
در سال 1354 ق به زادگاهش برگشت و به خدمات دينى از اقامه نماز جماعت در باغچه طوطى مدرسه امين السلطان و صحن مبارك و تدريس و تبليغ احكام و ترويج دين پرداخت تا مبتلا به كسالت ممتدّى گرديد كه ناچار همه را تعطيل تا در تاريخ 1362 شمسى در سن نود سالگى بدرود حيات گفت و در پاى درب مقبره كاشانى مدفون شد.
همسر ايشان از اسباط علاّمه حاج ملاعلى كنى بود كه فرزند ذكورى نياورده، فقط دو دختر از او به جاى مانده است و نيز يك دختر ديگر از عيال ديگر كه همسر يكى از منسوبين نگارنده است.

164. حسين بن ابراهيم بن احمد بن هشام مؤدِّب رازى

حسن و از مشايخ شيخ صدوق است كه صدوق از او راضى است و بر او
رحمت مى فرستد.