207. سلمه الابرش بن الفضل، ابوعبداللّه رازى
ابن سعد در طبقات احوال وى را بياورده و توثيق كرده است. سلمه با محمدبن اسحاق مصاحبت داشت، و از وى المغازى و المبتدا را روايت كند. عمرى دراز بيافت و به رى درگذشت، او را در نماز خاشع ترين مردم دانسته اند.
208. سُلَيْم بن ايوب بن سُلَيْم شافعى رازى
سُلَيْم در آغاز عمر فنون ادب را به كمال بياموخت، و پس از چهل سالگى به فراگرفتن فقه پرداخت. سُلَيْم رخت سفر به بغداد كشيد. عمر خويش را به درس گفتن جهت طالب علمان گذارد، و نسبت بدانان شفقتى داشت.
سُلَيْم در سفر مكه پس از اعمال حجّ به سال 447 در ساحل جدّه در درياى قُلْزَم غرق شد. گفته اند به هنگامى كه سليم در بغداد بود، نامه هايى كه از رى براى وى مى رسيد هيچ يك را نمى گشود و همه را جمع مى كرد، تا موقعى كه از تحصيل علم فراغ حاصل كرد، پس همه آن نامه ها را بگشود و بخواند، و به اخبار دردناك مندرج در آنها ـ كه اگر قبلاً خوانده بود از كار علم باز مى ماند همانند مرگ كسان و خويشان ـ وقوف يافت. وى شاگرد ابوحامد اسفراينى است؛ و از احمد بن محمد بصير روايت كند.
209. سندى بن عبدويه دهكى رازى
وى از دهك رى و از روات معروف است، و محمدبن حمّاد طهرانى از وى روايت كند. احوالش در الانساب سمعانى و معجم البلدان ياقوت درج آمده است.
ياقوت در ذيل دهك به ترجمه احوال او چنين اشارت دارد:
السّندى عَبْدوية الدّهكى، يروي أبى اُوَيْس و أهل المدينة والعراق؛ روى عنه محمدبن حمّاد الطهرانى....
