218. شاه عبدالعظيمى، سيد محمد رضا
فرزند سيد محمد على شاه عبدالعظيمى دانشمندى بود اديب كوچك ترين فرزند آن بزرگوار كه در نجف در سال 1304 ق به دنيا آمده و در چنان بيتى پرورش يافت و ملازم پدر بود و از علم و فضل او تغذيه نمود و از جهت استعداد و ذكاوت از ميان برادرانش ممتاز بود. زيرا مراحل اوليه را در مدت كوتاهى طى نمود و به درس پدر و ديگران حاضر شد تا به مقام بلندى در علم و ادب رسيد و در سنين جوانى به مرحله بزرگان نائل آمد.
با داشتن انديشه و فكر بلند با نبوغش در فقه و اصول، عالمى اديب و اريب و بحّاثى آگاه بود و با جوانى و كوتاهى عمرش متّصف به اوصاف جميله اخلاق و مكارم آداب بود نه ماه بعد از پدرش در سال 1334 ق از دنيا رفت و در صحن شريف دفن شد. ايشان داراى تاليفات زير است:
1. اللؤلؤ المرتبه در اخبار برامكه و آل مهلب از بهترين كتابهايى است كه در كرم و اخبار كريمان نوشته شده است. در سال 1328 ق در نجف چاپ شده.
2. كتاب ملهى الحبيب درباره دوست يابى.
3. كتاب مصباح الداعى در ادعيه و اذكار مأثوره.
از او يك پسر به نام سيد مهدى باقى ماند كه در طهران اقامت نمود و دو دختر كه با پسران عموى خود سيد محمد كاظم ازدواج كردند.
