223. شاه عبدالعظيمى، شيخ جواد

شيخ جواد شاه عبدالعظيمى از علماى شهر رى بود. او عالمى فاضل و نسّابه اى خبير و سمت كليددارى و خزينه دارى آستانه مباركه را داشت. آثارى دارد به نام تذكرة الانساب كه سيد نظام العلماء در المجالس النظاميه خود نقل نموده است.
قبرش در رواق شريف واقع است.

224. شاه عبدالعظيمى، شيخ محمد على

آقا شيخ محمد على عالمى ربانى و زاهد سبحانى از علماى معمر و كهنسال و منزوى شهر رى بوده و بسيار عابد و سالك الى الله بود و در منزل خود اقامه جماعت مى نمود و جمعى از ثقات با وى نماز مى خواندند.
آن مرحوم معاصر با شيخنا الانصارى در نجف بود و در فقاهت و ورع و اخلاق مشار بالبنان بود در حدود 1312 ق از دنيا رفت.

225. شاه عبدالعظيمى، مولا على

علي بن محمد جواد بن محمد مهدي بن رجب علي الشاه عبد العظيمي النجفي الرازي بحر العلوم.
فاضل مشتغل بالعلوم الأدبية و العقلية، خازن خزانة السيد عبدالعظيم الحسني بالري، من أعلام النصف الأول من القرن الرابع عشر، كان يلقب نفسه بـ «بحر العلوم» و ينسب كتبه عند تسميتها إلى نفسه.
له التحفة البحرية في القواعد الصرفية ألفه سنة 1312، و الفوائد البحرية في القواعد المنطقية ألفه سنة 1325.

221. شاه عبدالعظيمى، آخوند ملارضا قلى

آخوند ملارضا قلى شاه عبدالعظيمى از دانشمندان بزرگ در زمان خود بوده كه در شهر رى به دنيا آمده و پس از رشد و پرورش و خواندن مقدمات و سطوح به درس خارج ميرزا محمد حسن آشتيانى حاضر شد و در مدرسه مروى اقامت داشت و بسيار باورع و تقوا و صالح بود.
بعد در آستانه مباركه حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام در مسجد ميرزا محمد اندرمانى اقامه جماعت مى نمود و مورد توجّه و وثوق مردم بود تا در سال 1326 ق مشرف به عتبات عاليات شد و در كاظمين عليهماالسلاماز دنيا رفت.

222. شاه عبدالعظيمى، شيخ محمد طاهر

آقا شيخ محمد طاهر بن ملامحمد كاظم اصفهانى شاه عبدالعظيمى، فقيهى جليل و عالمى متبحّر بوده، و از اصفهان به نجف اشرف مهاجرت نموده بعد از آنكه مقدمات را در اصفهان تكميل نمود. او سپس از محضر ملاّ محمد فاضل ايروانى و ميرزا حبيب اللّه رشتى و شيخ زين العابدين مازندرانى و غير هم استفاده نمود تا به تصديق اين آيات ثلاثه به درجه رفيع اجتهاد رسيد و مراجعت به ايران كرد و در زاويه مقدسه حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام رحل اقامت افكند و به وظايف شرعى از تدريس و امامت و نشر احكام پرداخت و در امر ترويج اهتمام بسيار ورزيد و از شعائر مذهبى تعظيم مى نمود و مردم رى به او اقبال مخصوصى داشتند و در امور دينى و دنيوى به او مراجعه مى كردند تا حدود 1310 ق كه دار دنيا را وداع گفت و در صحن شريف سيد الكريم مدفون شد، ولى قبرش در زير سنگ فرش صحن مخفى مانده است.