247. عبدالجباربن عبدالوهاب رازى

وى در رى صاحب باغى بود كه حضرت عبدالعظيم را پس از وفات در آنجا مدفون ساختند، و از آن پس آن باغ را بر اهل شرف و تشيع وقف كرد. نامش در كتب رجال شيعه، همانند فهرست طوسى و رجال كشى و منهج المقال و نقد الرجالو تنقيح المقال و غيره به نظر نرسيد، لكن هر جا كه احوال حضرت عبدالعظيم مذكور است، نام وى نيز درج است.

245. عبدالجباربن عبداللّه بن ابراهيم بن برزه، ابوالفتح رازى

واعظ جوهرى تاجر عبدالجبار، از على بن محمد قصار و گروهى ديگر روايت كند، و نود سال بزيست و به سال 468 درگذشت.

246. عبدالجباربن عبداللّه بن على مقرى، شيخ مفيد رازى

وى فقيه شيعه در رى به عهد سلاجقه بزرگ بود، و از شيخ طوسى روايت كند، در رى مدرسه اى بزرگ داشت كه به زمان ملكشاه و بركيارق جهت شيعيان احداث گرديده بود، و ذكر آن در مجلد اول رى باستان(ص 536) آمده است. در اين مدرس چهارصد تن از فقيهان و متكلّمان و متعلمان از بلاد جهان از محضرش استفادت مى جستند. شيخ منتجب الدين در احوال وى آورده:
الشيخ المفيد عبدالجبّار بن عبداللّه بن على المقرى ء الرازي، فقيه الأصحاب بالرّي، قَرأ عليه فى زمانه قاطبة المتعلّمين من السّادة والعلماء، و هو قد قَرَأ على الشيخ أبى جعفر الطوسى جميع تصانيفه، وقَرَأ على الشّيخين، سالار، وابن البرّاج، و له تصانيف بالعربية والفارسية فى الفقه.
از جمله شاگردان وى يكى عالم و مفسر و فقيه جليل القدر فضل بن حسن طَبْرِسى مؤلف تفسير مجمع البيان است، و در رياض العلماء و روضات الجنات و مستدرك الوسائل و ريحانه الادب بدين معنا تصريح رفته است.