248. عبدالجباربن محمدبن احمد، ابو محمد خوارى رازى
وى به نقل صاحب شذرات الذهب مفتى و امام جامع نيشابور بود. از بيهقى و قشيرى و گروهى ديگر استماع حديث كرد. و به سال 536 درگذشت.
249. عبدالجباربن محمد خوارى رازى
احوال وى نيز در شذرات الذهب درج آمده، كه از واحدى و ديگران استماع حديث كرد، و در 534 بمرد. احتمال اتحاد دو تن اخير قوتى دارد.
250. عبدالجليل بن ابى الفتح مسعودبن عيسى، رشيدالدين ابوسعيد رازى
وى از عالمان بنام رى به عهد سلجوقيان بود، و در رى در محلّت دروازه جاروب بندان مدرسه اى داشت، كه در آن بيش از دويست دانشمند معتبر درس دين و اصول فقه و علم شريعت مى خواندند. ذكر اين مدرسه در مجلد نخستين رى باستانچ(ص 534) آمده است. عبدالجليل قزوينى رازى صاحب النقض و منتجب الدين و شيخ حر عاملى وى را استاد اهل زمانه در علم اصول دانسته اند. او را مؤلفاتى ارجمند است، مانند نقض التصفّح ابى الحسين بصرى، و الفصول فى الاصول على مذهب آل الرسول.
251. عبدالجليل بن عيسى بن عبد الوهاب، ابوسعيد رازى
وى متكلّمى فقيه و متبحّر و استاد ائمه به عصر خويش بود، و با مخالفان
مناظراتى داشت. عبدالجليل را تصانيفى اصولى است، و از عالمان عهد سلجوقيان و از مشايخ ابن شهرآشوب بوده است.
نام وى در كتاب النقض در بيان متبحّران از علماى متاخّر درج آمده، و منتجب الدين و حرّ عاملى نيز ذكر كرده اند.
برخى از متتّبعان احتمال داده اند كه وى همان عبدالجليل بن ابى الفتح مذكور در سابق است و هر دو يك تنند، واللّه اعلم.
