129
بزرگان ری ج2

258. عبدالرحمن بن محمدبن ادريس، ابومحمد بن ابى حاتم حنظلى رازى

وى امام حديث و تفسير، و مردى عابد و صالح، و يكى از حفاظ بنام رى بود. جهت كسب دانش رخت سفر به سوى پاره اى از بلاد همانند عراق و مصر و دمشق كشيد، و از محضر درس اكابر عصر استفادت جست. كتاب پرسود الجرح و التعديل را تاليف كرد، او را مؤلفات ديگر نيز در فقه و تفسير و تاريخ و غير اينها ذكر كرده اند؛ به سال 327 در رى درگذشت. پدر او محمد بن ادريس بن منذر حنظلى نيز از بزرگان و دانشمندان رى به شمار بود، و در شهر رى دروازه و مسجدى به نام او وجود داشت، كه شرح آنها در مجلد اول رى باستان آمده است.

259. عبدالرحمن بن محمدبن سلم، حافظ كبير ابويحيى رازى

وى امام جامع اصفهان و مصنف مسند و تفسير بوده است، و از سهل بن عثمان و عبدالعزيزبن يحيى و ديگران روايت حديث كند، و ابواحمد عسال و ابوالشيخ و ديگران از او روايت كنند، به سال 291 درگذشت.


بزرگان ری ج2
128

254. عبدالرحمن بن حسن، ابوالفضل مقرى رازى

وى صاحب اللوامح فى القراءات است، و به سال 454 درگذشت. به احتمال بسيار قوى دو تن اخير يكى هستند، گر چه در پاره اى از منابع ذكرشان دوبار درج افتاده است.

255. عبدالرحمن بن سعدبن يحيى رازى

رافعى در التدوين احوال وى را بياورده است، و در قزوين از ابوالحسن قطان استماع حديث كرده است.

256. عبدالرحمن بن عبداللّه بن سعد، ابومحمد مقرى دشتكى رازى

اصل وى از مرو بود، امّا او و پدرش در رى اقامت داشتند. ذكرش در التدوين درج است، و از ابوسلمان شيبانى و زهيربن معاويه و ديگران روايت كند، محمدبن بكير و حجاج بن حمزة از او روايت كنند. ذكر پدرش بيايد.

257. عبدالرحمن بن عمربن محمدبن سهل صوفى، ابوالحسين رازى

وى عالم به علم افلاك و منجم عضدالدوله ديلمى بوده است. از مؤلفاتش يكى الكواكب الثابته است كه مبتنى بر كتاب مجسطى بطلميوس است، ليكن به متابعت آن اكتفا ننموده، بلكه خود نجوم را يكى يكى رصد و اندازه و مكان آنها را معين كرده است. ديگر از مؤلفاتش مطارح الشعاعات و ارجوزه است، وى به سال 376 درگذشت.

  • نام منبع :
    بزرگان ری ج2
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 152387
صفحه از 271
پرینت  ارسال به