137
بزرگان ری ج2

287. عتاب بن محمد بن احمد بن عتاب، ابو القاسم حافظ رازى ورامينى

وى يكى از حفّاظ صدوق رى بود، و از محمد بن محمد بن سليمان باغندى و ابو محمد عبدالرحمن بن ابى حاتم رازى و ابوالقاسم بغوى و تنى چند ديگر روايت حديث كند؛ و ابوبكر محمد بن ابراهيم و ابن بركان و پسرش سلمه نيز از او روايت كنند، سال فوتش پس از سال 310 بوده است.
وى به بغداد رفت، و از احمد بن محمد بن ميمون و على بن ابراهيم قطّان قزوينى روايت حديث كرد.

288. امير عجيبى

وى از شاعران و سادات رى در اوائل عهد صفويان بود؛ و اين مطلع از او است:
دارم به سينه ناوكى از چشم پرفنتپنهان نمى كنم، نظرى هست با منت

289. مولانا عز الدين

عز الدين از شاعران ولايت رى در آغاز عهد صفويان بود، و در طهران مكتب دارى مى كرد. مردى متّقى و درويش بود. اين مطلع از اوست:
مه من كاكل مشكين به روى خود پريشان كنبراى چشم بد خورشيد را در ابر پنهان كن


بزرگان ری ج2
136

284. مولانا عبدى

وى از شاعران رى در اوائل قرن دهم هجرى است؛ اين مطلع او را است:
با در و داغ ديده گريان نشسته امدر آب و آتش از غم جانان نشسته ام

285. عبيد اللّه بن عبدالكريم بن يزيد بن فروخ، ابو زرعه رازى

وى از پيشوايان حافظان حديث در جهان اسلامى است، و در حرمين و عراق و شام و الجزيره و مصر و خراسان از ابو نعيم و خلاد بن يحيى و قبيصة بن عقبه و ديگران استماع حديث كرد، صاحب تاريخ بغداد در باب وى گفته:
كان إماماً ربّانياً متقنا حافظاً مكثرا صادقا. قدم بغداد غير مرّة، و جالس أحمد بن حنبل وذاكره و حدث.
ذهبى در تذكرة الحفاظ از بخارى از پسر احمد بن حنبل چنين نوشته:
...نزل أبو زرعة عندنا فقال لي أبى: يابنّي قد اعتضت عن نوافلي بمذاكرة هذا الشيخ....
زركلى در الاعلام در باب وى آورده:«كان يحفظ مائة ألف حديث، و يقال: كلّ حديث لايعرفه أبوزرعة ليس له أصل...»
جمعى كثير از وى روايت كنند. ابو زرعه در رى به سال 264 در گذشت.

286. عبيدالله بن محمّد رازى

از اصحاب امام جواد(ع) بوده است. محتمل است كه او همان عبدالله بن
محمّد رازى باشد.

  • نام منبع :
    بزرگان ری ج2
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 152895
صفحه از 271
پرینت  ارسال به