306. على بن جعفر بن سعيد السعيدى، حذاء مقرى ابوالحسن رازى
وى به شيراز رفت، از آثارش مصنف فى القراءات الثمان و جزء فى التجويد است، وى به سال 410 زنده بود.
307. على بن حسن هسنجانى رازى
وى از ديه هسنجان رى بود، و از هشام بن عمّار و سعيد بن ابى مريم و يحيى بن بُكير و نعيم بن حمّاد و احمد بن حنبل و ديگران استماع حديث كرد، و عبد الرحمن بن ابى حاتم و ابو قريش محمد بن جمعة الحافظ و غير هما از او روايت كنند، على به سال 275 در گذشت.
308. على بن حسين بن جنيد، حافظ ابو الحسن رازى
وى در بلد خويش به مالكى شهرت داشت، و از حفاظ مشهور رى و مردى كثير السفر بود، و از ابو جعفر نفيلى و طبقه وى حديث شنيد. عبد الرحمن بن ابى حاتم و ديگران از او روايت كنند. مرگش به سال 291 روى داد، وى را به مناسبت تصنيف حديث مالك مالكى گفته اند.
309. على بن حسين، ابو الفرج رازى
وى يكى از كتّاب عضدالدوله بود، و صاحب كتاب مفتاح الطب است.