313. على خزّاز رازى
حسن، متكلم، جليل القدر، مأنوس با فقه و صاحب كتاب در علم كلام است. مقيم رى بود و در آنجا فوت كرد. ممكن است همان على بن خراز باشد.
314. على رازى
كتب في مجموعة ميرزا محمد بعض الأحاديث، وذلك بتاريخ ثاني ذي القعدة سنة 994 في بغداد.
315. على بن سعيد بن بشيربن مهران، حافظ ابو الحسن رازى
وى نزيل مصر و محدث آن ديار بوده است، از عبدالاعلى بن حماد و عبدلرحمن ابن خالد بن نجيح و ديگران روايت كند، ابو سعيد بن اعرابى و محمد بن احمد بن خروف و ديگران از وى روايت كنند، و به سال 297 در گذشت.
316. على بن سليمان بن حسن بن جهم بن بكير بن اعين، ابوالحسن رازى
وى عالمى شيعى و به حضرت صاحب الامر صاحب اتصال بوده است، و
توقيعاتى به نام وى صادر گرديده است، وى فقيهى ثقه و با ورع بود. علامه در خلاصه و جمعى او را رازى دانسته اند، ليكن نجاشى و جمعى ديگر زرارى نوشته اند. چنين اختلافى در باب نسبت حسين بن جهم نيز به نظر مى رسد.
