324. على بن محمدبن ابراهيم بن ابان، ابوالحسن علّان كلينى رازى
وى را با محمد بن يعقوب كلينى نسبت بوده، و از عالمان با نام شيعه است، كتاب اخبار القائم از مؤلّفات او است. علّان در راه مكه كشته شد. نجاشى درباره او مى نويسد: «كان استأذن الصاحب عليه السلام فى الحجّ فخرج: توقّف عنه في هذه السنة.»
325. على بن محمد بن على خرّاز رازى
وى عالم شيعى است و در كلام و فقه شيعه كتبى دارد كه از آن جمله است:
الايضاح فى الاعتقادات الشرعيه على مذهب الاماميه، كفاية الاثر في النصوص على الائمة الاثنا عشر. وى را قمى نيز مى گفته اند، و از رجال قرن چهارم هجرى است.
326. على بن محمد بن عمر، ابوالحسن بن قصار رازى
وى فقيهى شافعى، و قرب 60 سال مفتى آن ديار بوده است. ابن قصّار از همه رشته هاى علوم بهره داشت.
327. على بن محمد، شيخ متكلم زين الدين ابوالحسن رازى
صاحب النقض نام وى را در رديف متبحران علما از متأخران، در كتاب نفيس
النقض نقل كرده است، و از رجال قرن ششم است. قول منتجب الدين در باب وى بدين شرح است:
الشيخ زين الدين ابوالحسن على بن محمد الرازي المتكلّم. أستاد علماء الطائفة في زمانه، و له نظم رائق في مدائح آل الرسول(عليه و عليهم السلام) و مناظرات مشهورة مع المخالفين، و له مسائل في المعدوم و الأحوال، و كتاب الواضح، و دقائق الحقائق شاهدته و قرأت عليه.
* صاحب روضات در ترجمه احوال محسن بن حسين بن احمد خزاعى، عمِّ پدرِ ابو الفتوح رازى احتمال داده كه اين «شيخ زين الدين على رازى» با على بن محمد، پدر ابوالفتوح رازى يكى باشد. اما علامه قزوينى در ردّ اين سخنِ صاحب روضات مى نويسد:
اين احتمالِ صاحب روضات بغايت بعيد به نظر مى رسد؛ چه اگر چنين بود منتجب الدين بدون شك متعرّض اين علقه قرابت بين صاحب ترجمه و استاد خود، ابوالفتوح رازى، مى شد؛ وانگهى نيفزودن نسبت «خزاعى» بر نام صاحب ترجمه و سكوت ساير مؤلفين رجال از قبيل امل الآمل و مستدرك الوسائل و تنقيح المقال از ذكر اين فقره - با آنكه همه متعرّض ترجمه حال اين على بن محمد الرازى المتكلّم شده اند - همه قراين واضح بر ضعف و بى اساسى اين احتمال است.
