358. مولانا قاسم
وى در آغاز دولت صفويان مى زيست، و پسر خطيب طهران بود، و در طلب علم كوششى داشت، و بسيار درويش نهاد بود؛ اين مطلع از او است:
صبرم كم است و درد دلم بيش، چون كنم؟با درد بيش و صبر كم خويش چون كنم؟
359. قربى رازى
اصل وى از دماوند است، مردى آهسته و وارسته بود؛ او را است:
مى فرستم بر او قاصد و مى گويد رشكسببى ساز خدايا كه به منزل نرسد
360. مولانا قنبر
مولانا قنبر از زرّين كمران رى در آغاز عهد صفويان بود، و در شعر قنبرى تخلص مى كرد؛ اين بيت او را است:
دل كه در كوى بلا بى سر و پا مى گرددبهر نظّاره آن شوخ بلا مى گردد
