430. محمد بن عبدالحميد بن قبه، ابو حفص رازى
وى شيعى و متكلمى عظيم القدر و حسن العقيده بود، و در آغاز مذهب اعتزال داشت. سپس از آن بگرديد. ابن بطّه از وى اخذ حديث كرد.
431. محمد بن ابى سعد عبدالكريم عماد الدين، ابوعبداللّه وزان
وى از رؤساى معروف شافعيان رى در قرن ششم هجرى بوده، كه به سال 598 درگذشت، و مدرسه وزّانيان رى باستان به نام او است. شمتى از احوال عماد الدين و فضيلت بيت وزان در مجلد نخستين رى باستان (ص 541، 542) درج افتاده، سمعانى در باب وى گفته:«...كان إماما أُصوليا...».
432. محمدبن عبداللّه بن ابراهيم بن قاسم، ابوالحسين حارثى نحوى رازى
وى از رى به طبرستان رفت و چندى در آنجا مقيم بود، سپس به رى بازگشت، گفته اند او به همان سال از مادر بزاد كه ابوزرعه بمرد(264 هـ)، وى از ابن وهب حديث روايت كند.
433. محمد بن عبداللّه بن ابى النجيب، ابو عبداللّه طهرانى رازى
رافعى در التدوين از وى ياد كرده، و از رجال قرن ششم بوده است.
