440. محمّد بن عَقيل كلينى
مجهول و از مشايخ كلينى است.
441. محمد بن على بن ابى القاسم رازى
وى به نقل رافعى، در قزوين از قاضى عطاءاللّه بن على و على بن مختار به سال 571 استماع حديث كرد.
442. محمد بن على بن حسول، ابو العلاء وزير صفى
محمد حَسُّول از كاتبان پر مايه و اديب، و به زمان خود به فنون فضيلت و حسن نظم و نثر و تدبير وزارت معروف و مشهور بود. خاندانش از همدان بوده اند، ليكن او در رى نشأت يافت، و در محلّت زامهران خانه داشت. از صاحب بن عبّاد و احمد بن فارس استماع كرد. در رى متقلّد ديوان رسالت شد. عمده شهرت او به عصر آل سلجوق بود. سال مرگ او را 450 نوشته اند. كتاب تفضيل الاتراك على سائر الأجناد از تأليفات او است.
443. محمد بن على بن عمر، ابو منصور لغوى رازى
وى شيخ وقت خويش در لغت بوده است. ياقوت در باب او گفته:
محمد بن علي بن عمر...أحد حسنات الرّي و علمائها الأعيان، جيّد
المعرفة باللغة، باقعة الوقت و فرد الدهر و بحر العلم....
اهل فن از محضرش استفادت مى جستند. وى به اصفهان در آمد، و به نقل روايت پرداخت، و جمعى از او اخذ كردند، و مُسند ابوبكر محمد بن هارون متوفى به سال 307 را بر وى بخواندند. در لغت تصنيفى بزرگ به نام الشامل دارد؛ و به قول قفطى - كه پاره اى از آن را در اختيار داشت - اين كتاب بزرگ كثير الالفاظ و قليل الشواهد است.
وى در بادى امر از نديمان صاحبِ عبّاد بود، سپس از او كناره گرفت، و به سال 416 در گذشت.
