450. محمد بن فضل بن موسى، ابوبكر قسطانى رازى

وى اهل قسطانه رى و از رجال قرون اوليه اسلامى بوده است؛ و از محمد بن خالد عبدى و هدبة بن خالد و ديگران روايت كند،و محمد بن مخلد و ابوبكر شافعى و ابن ابى حاتم از وى روايت كنند.

451. محمد بن قيس، شمس الدين رازى

ترجمه احوال وى در كتب تاريخ و تذكره كه مورد استفاده بود به نظر نرسيد، شمس قيس مؤلف كتاب پر ارج المعجم فى معايير اشعار العجم است، كه در سه فن ادب: علم عروض، علم قوافى و علم نقد الشعر فراهم آمده، و به گفته علامه قزوينى در اين فنون كتاب ديگرى بدين كمال و تحقيق و تنقيح و جامعيت و اشباع تأليف نشده و يا به ما نرسيده است.
مؤلف در اين كتاب اشارتى به اهل رى بودن خود دارد آنجا كه گويد:
... سلسله حب الوطن در جنبانيد، و داعيه مقام رى كه مسقط الرأس و مقطع سره بود در باطن ظاهر گردانيد ،عزيمت اقامت را تصميم داد....
وى دير زمانى در ماوراءالنهر و خراسان و خوارزم مقيم بود، تا آنكه در سال 614 كه سلطان علاءالدين محمد بن تكش خوارزمشاه روى به عراق نهاد او نيز به همراه سلطان به عراق آمد، و خود در اين باب چنين گفته:
[در شهور سنه اربع عشرة و ستمائه] رايات اعلى سلطان سعيد محمد بن تكش (أعلى اللّه در جتهما و لقّن يوم الحساب حجّتهما) بر صوب عراق در حركت آمد، و خاطر خدمت ركابش را مستحكم گشت...بعد تراخى مدّة الغربة و تمادى امد الغيبة به عراق رسيدم... .
از اين تاريخ به بعد تا مدت هفت يا هشت سال كه كشور ايران پايمال ستوران مغول بود و مردم بى گناه اين آب و خاك به دست آن قوم به خاك و خون كشيده مى شدند، محمد بن قيس در شهرهاى مختلف عراق از ترس جان از اين شهر به آن شهر تنقّل و تحول داشت، و در حدود سال 623 به فارس رفت و به خدمت اتابك سعد بن زنگى (599 ـ 628 )پيوست، و اتابك وى را در غايت احترام پذيرفت ؛ و پس از در گذشت سعد به سال 628 و جلوس پسرش اتابك ابوبكر بن سعد، وى در سلك ملازمان آن پادشاه قرار گرفت ؛ سال وفاتش معلوم نيست.
محمد بن قيس جز المعجم تأليفات ديگرى نيز دارد، مانند المعرب فى معايير اشعار العرب، الكافى فى العروضين و القوافى، حدائق المعجم.

445. محمد بن على، نصير الدين رازى

وى از شيعيان فاضل رى و نزيل ورامين بوده است.

446. محمد بن عمر بن هشام، حافظ ابوبكر رازى

وى از حفاظ و محدثان رى و معروف به قماطيرى است، و در استماع و روايت و جمع حديث اهتمام داشت.

447. محمد بن عيسى بن ابراهيم، ابوعبدالله نحوى مقرى تيمى اصفهانى رازى

اصل ابن رزين از اصفهان و ولادتش در رى بوده، و در عربيّت و قراءات استاد و راوى حديث بوده است، و به سال 253 يا 243 در گذشت.

448. محمد بن عيسى سلمه، ابوبكر قاضى رازى

ذكر وى در التدوين درج آمده، و به سال 316 در قزوين بوده است.

449. محمد بن عيسى بن محمد بن سعيد، ابوحاتم وسقندى رازى

وى دانشمند ثقه بود، و به سال 341 در گذشت، و از عبدالرحمن بن ابى حاتم روايت كند.