221
بزرگان ری ج2

500. منصور بن على، استاد منطقى رازى

منطقى مانند بندار و غضائرى از رى برخاسته، و اين هر سه تن با آل بويه همزمان و مداح آن خاندان بوده اند.
منطقى مدّاح فخر الدوله ديلمى بود، و با صاحب اسماعيل بن عبّاد نيز مناسباتى داشت، و در حضرت وى اشعارى عربى و فارسى دارد، و در اين هر دو نوع صاحب قدرت بود. منطقى در دوازده سالگى به استاد بديع الزمان همدانى رسيد و كسب كمالات كرد.
وى گاه منطقى و ديگر گاه منصور تخلّص مى كرد. بنا به تحقيق استاد دكتر معين در تعليقات چهار مقاله، در تذكره ها 48 بيت به نام او ثبت افتاده است. ابياتى از وى در حدائق السحر و المعجم به استشهاد درج آمده.

501. موسى بن ابى الحسن رازى

مجهول و از اصحاب امام رضا(ع) است.

502. موسى بن محمد رازى

وى فقيه شافعى مذهب بود، و به سال 730 در گذشت.


بزرگان ری ج2
220

498. منصور بن حسين آبى، وزير رازى

وى امامى و از عالمان ادب و تاريخ آن ديار است، و متقلّد مشاغل بزرگ بود، و با صاحب عبّاد مصاحبت داشت، و مجدالدوله وى را وزير خويش گردانيد. برادر وى ابومنصور محمد نيز از عظماء كاتبان، و در طبرستان وزير ملك آن حدود بود.

499. منصور بن عباس، ابوالحسين رازى

وى شيعى و از اصحاب حضرت جواد امام محمد تقى، و حضرت هادى امام على النقى عليهماالسلامبود. در بغداد به باب الكوفه خانه داشت. وى را مضطرب الامر دانسته اند. كتاب نوادر كبير را تأليف كرد. احمد بن ما بُنداذ و برقى از وى روايت كنند.

  • نام منبع :
    بزرگان ری ج2
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 152891
صفحه از 271
پرینت  ارسال به