229
بزرگان ری ج2

حرف ه

516. هبة اللّه بن حسن بن منصور، ابوالقاسم رازى

وى طبرى الاصل و به لالكائى معروف بوده، و به بغداد رفت و آنجا را وطن گرفت، از عيسى بن على بن عيسى وزير، و ابوطاهر مخلص و ديگران استماع حديث كرد، و نيز در رى از جعفر بن عبداللّه فناكى و على بن محمد بن عمر قصار حديث شنيد. خطيب بغداد از وى روايت نوشت. وى به سال 418 در دينور در گذشت. از آثارش مذاهب اهل السنة و كتاب رجال الصحابه و غير اينها است.

517. هدايت اللّه رازى

وى از سرايندگان و تاجران ولايت رى در اوائل عهد صفويان بود؛ و اين مطلع از او است:
به حال من نظرى كن كه عاشق زارمغريب و خسته دل و ناتوان و بيمارم


بزرگان ری ج2
228

حرف و

513. مولانا وصلى رازى

وى نيز در اوائل عهد صفويان از محلّه ساران قصبه طهران برخاست، و بزرگ زاده آن محلّت بود؛ اين مطلع از او است:
ناز كم كن به تبسم مكش اى يار مراپيش اغيار مكن بهر خدا خوار مرا

514. وفائى رازى

وى از جمله مريدان نور بخشيّه بود، و خويشتن را در نظر مردم بلند مرتبه مى نمود، و شعر مى گفت.اين مطلع از او است:
اى كه گوئى به من: آن عارض زيبا منگرعاشقم عاشق، از آن رو نكنم قطع نظر

515. وليد بن ابان ضبى رازى

وى از اصحاب حضرت امام رضا عليه السلام بوده است.

  • نام منبع :
    بزرگان ری ج2
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 152628
صفحه از 271
پرینت  ارسال به