65. احمد بن حسين بن على بن ابراهيم، حافظ ابوزرعه رازى صغير
وى از عالمان بنام زمان خويش بود، و به سال 347 به دمشق درآمد، و از محضر مشايخ آنجا استفادت جست؛ و هم در آنجا حديث بگفت. احمد كثيرالسفر بود، و بدين سبب او را لقب جوّال دادند، او مشايخ فراوان داشت كه از جمله آنها عبدالرحمن ابن ابى حاتم است، و جمعى از اكابر نيز مانند تمام رازى و ديگران از وى روايت كنند. احمد حسين به سال 375 در طريق مكه مفقود گرديد.
66. احمد بن حسين، فناكى رازى
فنّاكى فقيهى شافعى مذهب بود، و در عراق و خراسان فقه بياموخت، و تأليفاتى دارد كه كتاب المناقضات از آن جمله است. وى به سال 448 درگذشت.
67. احمد بن عبداللّه بن سليمان، ابوالحسن رازى
نام وى در تاريخ بغداد درج آمده است. اين قول را ـ كه از لطفى خالى نتواند بود ـ از اعمش نقل كرده است:«التحمّل للأصدقاء ثُلثا الطرف.»
68. احمد بن عبداللّه بن على، ابوالعباس الفرائضى رازى
وى به بغداد درآمد، و از سليمان بن معافى بن سليمان حديث بگفت. ابوالحسن دارقطنى و ابوحفص بن شاهين از وى روايت كنند.
