79. احمد بن فرات، ابومسعود حافظ رازى

وى از حديث دانان بنام است، و طوف بلاد مى كرد، و شام و مصر و بغداد و بصره و كوفه و حجاز و يمن و جزيره را بديد، و از أَبا أُسامه و طبقه وى استماع حديث كرد. مسند و تفسير تأليف نمود. گفته اند كه او را با محمد بن يحيى بن مَنْدة مجارات و منازعت بود. و أبوعمران رقّى و حسن بن محمد بصرى از وى روايت كنند. احمد بن فرات به سال 258 درگذشت.

80. احمد بن محمد، ابوبكر مقرى زاهد رازى

وى به سال 496 در قزوين حديث مى گفت.

81. احمد بن محمد، ابوالحسين رازى

نام وى در التدوين رافعى درج آمده، و در قزوين از سليمان بن يزيد استماع حديث كرد.

82. احمد بن محمد، ابوزرعه رازى

وى از مشايخ عصر و شاگرد شبلى بوده است، گفته اند كه او همه روزه طيبت
مى كرد و درويشان را مى خنداند.
از شهر رى و پاره اى بلاد ديگر دانشمندان متعدد برخاسته اند، كه كنيه ابوزرعه داشته اند.

78. احمد بن فارس، علامه ابوالحسين رازى

وى از لغت دانان رى است، و چندى در همدان بماند، و از ابوالحسن قطّان و گروهى ديگر روايت كند. از تأليفاتش المُجْمَل است. احمد بن فارس به سال 395 در رى درگذشت.
از مشكلات كار در فراهم آوردن احوال رجال رى شباهتهايى است كه گاه در ترجمه حال دو يا سه تن مشهود مى افتد، كه سبب آن در پاره اى از موارد خلطى است كه به گذشت زمان به سبب بى دقتى پاره اى از روات در احوالشان رخ داده، و در برخى از مواضع نيز هر دو يا هر سه شرح حال از آن يك تن است كه به سبب حذف نام پدر يا بعضى از اجداد در يكى و يا اشتباه در ولادت و وفات و يا موطن در ديگرى سبب تصور تعدد شخصيت شده است، كه تميز آنها مستلزم تحقيق كافى و صرف وقت فراوان است و گاه مطلقا امكان پذير نمى نمايد، وبدين نكته در هر موردى كه پيش آمده اشارتى رفته است، در اينجا نيز احوال احمد بن فارس رازى همانندى كامل با احوال احمد بن فارس قزوينى مذكور در ص 410 جلد دوم رى باستان دارد، با اين تفاوت كه اصل احمد بن فارس مذكور در منابع آنجا از همدان دانسته شده كه به قزوين و زنجان و رى رفته، اما اين احمد فارس را ذهبى درالعبر - كه قولش در اين صفحه مذكور افتاده - رازى دانسته كه نزيل همدان بوده است، و به موجب شواهد و قرائن ديگر هر دو يكى هستند، تنها رعايت احتياط را در دوجا ثبت افتاد، وگرنه عدم تعرض به نام وى در اين مورد اولى بود. چنين مشكلى در باب پاره اى از نواحى و اماكن رى نيز وجود دارد.