111
بزرگان ری ج2

216. شاه عبدالعظيمى، سيد محمد تقى

فرزند سيد محمد على فرزند ميرزا محمد حسينى شاه عبدالعظيمى (برادر سيد محمد باقر شاه عبدالعظيمى)، دانشمندى متّقى و بزرگوار و از شاگردان علاّمه ميرزا حسين خليلى طهرانى سبط و نوه برادرش علامه مولى على خليلى و داماد برادرشان ميرزا باقر خليلى بود و او در طويريج كه در چهار فرسخى كربلا واقع است بعد از برادرش حاج سيد محمد حسين قيام به وظائف دينى از اقامه جماعت و ترويج دين و تبليغ احكام نمود تا در روز جمعه آخر ماه شوال 1357 ق از دنيا رفته و جنازه اش حمل به نجف شده و در ايوان طلا در كنار قبر پدر و برادرش مدفون گرديد.
اين بزرگوار داراى دو فرزند عالم و فاضل بود:
1.آقا سيد محمد كه در سال 1371 ق در مكّه معظمه از دنيا رفت و در آنجا
مدفون گرديد.
2. علاّمه بزرگوار حاج سيد مرتضى شاه عبدالعظيمى كه در طويريج بعد از وفات پدرش به وظائف دينى و روحى اشتغال داشتند و ايشان باجناق مرحوم علاّمه حاج ميرزا نجم الدين شريف عسكرى فرزند علاّمه محدث آيه الله ميرزا محمد عسكرى تهرانى بودند و من در طويريج در منزلشان ايشان را زيارت كردم. درِ منزلش هميشه به روى مردم خويش و بيگانه باز بود و به حوائج مردم مى رسيد. حدود سال 1385 ق بدرود حيات گفته اند.
مرحوم حاج سيد محمد شاه عبدالعظيمى برادر ايشان را در سال 1367 ق در ايران در حضرت عبدالعظيم كه براى زيارت حضرت رضا عليه السلام مشرف شده بودند زيارت كردم و هم در مشهد مقدس مكرّر توفيق زيارتشان را يافتم.
بسيار جليل و خليق داراى محاسن اخلاق و محامد آداب بودند. بعد از مراجعت به عراق در سال 1371 ق مشرف به حج گرديد و براى هميشه در آن مكان شريف جارالله شدند.


بزرگان ری ج2
110

215. شاه عبدالعظيمى، سيد محمد باقر

فرزند سيد محمد على فرزند سيد ميرزا محمد فرزند سيد ميرزا جان معروف به
ميرزا هدايت حسينى (جدّ هدايتيهاى آستانه مباركه و متولى باشى آستانه) شاه عبدالعظيمى دانشمندى فاضل و پرهيزكارى پارسا بوده در نجف در سال 1286 ق به دنيا آمده و در بيت مجد و شرافت پرورش يافته و ادبيات و مقدمات را خدمت فضلاى آن عصر به پايان رسانيده، سپس از محضر و دراسات والد ماجدش آية الله شاه عبدالعظيمى و آيه الله ميرزا محمد تقى شيرازى استفاده نموده و در اواخر عمر آن بزرگوار ملازمت او را اختيار نمود تا در شمار اصحاب خاصّ ايشان قرار گرفت و پس از آن مرحوم از ملازمين و خواص اصحاب آيه الله سيد ابوالحسن اصفهانى گرديد و مورد احترام و توجّه مخصوص معظم له واقع شد تا در جمادى الآخره 1355 ق از دنيا رفت و در ايوان طلا كنار والدش مدفون گرديد.
آن مرحوم بسيار كريم النفس و بزرگوار و مهمان دوست و خوش اخلاق وسيع الصدر بود (طاب اللّه ثراه و جعل الجنة مثواه).

  • نام منبع :
    بزرگان ری ج2
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 152815
صفحه از 271
پرینت  ارسال به