171
بزرگان ری ج2

حرف م

372. مبشر بن احمد بن على، ابو رشيد رازى بغدادى شافعى

وى شديدالذكاء و در حساب و فرائض عالم، و در جبر و مقابله و مساحت وخواصّ اعداد امام عصر بود، و در همه اينها تصنيف داشت، و به رسالت به شام رفت و به سال 589 در رأس عين در گذشت. از مصنفاتش يكى كتاب فى الفرائض على مذهب الشافعى و مالك است.

373. سيدمجتبى بن داعى بن قاسم حسنى (منتجب الدين)، ابوحرث رازى

وى از فقيهان بنام شيعيان و برادر سيد مرتضى بن داعى رازى صاحب تبصرة العوام است كه ذكرش بيايد، و از مشايخ شيخ منتجب الدين رازى است، و با غزالى همزمان بوده است. نام اين دو برادر در اكثر منابع به همراه هم مذكور افتاده است.
سيد مجتبى و برادر و پدرش از مشاهير فقهاى عصر خويش بوده اند.


بزرگان ری ج2
170

حرف ل

370. لطفى طهرانى رازى

وى به توارث در طهران به شغل صرّافى اشتغال داشت، و شعر نيز مى گفت؛ اين مطلع وى را است:
آه كز ديدن او گريه بر آورد مراآخر اين گريه بلائى به سر آورد مرا

371. خواجه لهراسب

وى برادر اميدى رازى، و از گويندگان اوائل عهد صفويان است. پاره اى از اوقات رياست قصبه طهران بدو واگذار بود. طبعى خوش داشت، و اشعار جدّ و هزل بسيار مى گفت، و در هزل مناظره ترك و گيلك و چغندر نامه او شهرتى يافت.

  • نام منبع :
    بزرگان ری ج2
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 152688
صفحه از 271
پرینت  ارسال به