35
بزرگان ری ج2

40. ابو على مقرى رازى

حسن بن عباس بن ابى مهران مكنّا به ابو على مقرى رازى معروف به جمال از اهل رى بوده ولى در بغداد سكونت داشته و از جماعتى چون سهل بن عثمان عسكرى و عبدالمؤمن ابن على زعفرانى روايت نموده است. و او مرد موثقى نزد اهل سنت بوده و جماعتى بسيار از او روايت كرده اند.
خطيب بغدادى گويد: من به دو واسطه از او و وى به شش واسطه از پيغمبر اكرم (صلّى الله عليه و آله و سلم) روايت نموده كه فرمود:
مَن عزّى أخاه المؤمن مِن مصيبته كساهُ الله حلّة خضراء يجبربها يوم القيامة. قيل: يا رسول الله ما يجبر؟ قال: و يغبط بها يوم القيامة؛
كسى كه برادر مؤمنش را از مصيبتى كه بر او وارد شده است تسليت و تعزيت بگويد خدا او را از حلّه و لباس سبز بهشتى بپوشاند كه جبران شود او را در روز قيامت. گفتند: جبران شود يعنى چه؟ فرمود: يعنى مورد غبطه ديگران واقع شود.
خطيب گويد: محمد بن عباس گفت از قول على بن مناوى كه حسن بن عباس رازى در اوايل ماه رمضان 89 در بغداد از دنيا رفت.


بزرگان ری ج2
34

38. ابوعلى احمد بن على بن ابراهيم بن هاشم بن خليل قمى

ممدوح و ساكن رى بوده است. او از بزرگان شيعه و از مشايخ مشهور شيخ صدوق است كه صدوق براى او طلب رحمت كرده است. ابن بابويه در تاريخ رى از او ياد كرده و گفته است: «از پدرش و سعد بن عبدالله و عبدالله بن جعفر حِمْيرى و احمد بن ادريس و... استماع حديث كرد». و صدوق از او روايت مى كند.

39. ابوعلى رازى

عارفى جليل و نبيل بوده، صاحب نفحات الانس ترجمه او را از كتاب شيخ الاسلام هروى نقل كرده، از ديگر كتب چيزى به دست نيامد. نشو و نمايش در رى بوده و با جماعتى مؤانست و مجالست داشته؛ از كلمات اوست كه گفته:
اذا رأيت اللّه عزوجل يوحشك من خلقه فعلم انّه يريدان يونسك بنفسه؛
هرگاه بينى كه حق تعالى تو را از خلق وحشت دهد از حاضر نياسايى و غايب را نجويى.
بدان كه مراد او آن است كه تو را با خود انس و آرام دهد.
و نيز از او است كه گفته: «چون مرد از خود در طريق طريقت نتواند گذشت چگونه دريافت كند مقام قرب و لذت فناء فى اللّه را». از او پرسيدند: عاقل كيست؟ گفت:
آن كس كه داند دنيا را ثباتى نيست و از براى محلى كه باقى نخواهد ماند
رنج بر خود نبيند و پيوسته متذكر باشد رفتن آن سراى را.
يكى از او پرسيد: يا شيخ، در دنيا چه بايد كرد كه فايدتى مرد را حاصل شود و از عقبا بهره برد؟ گفت:
چون برين كلام پى بردى كه دنيا مزرعه آخرت است تخم نيكى بايد كاشت، تا در آن سراى ثمر آن را بردارى.
سال وفات وى مسطور و مضبوط نيست، همچنان كه از ترجمه اش مستفاد گرديد ايام زندگانى و وفاتش در مائه سيم هجريه بوده است. واللّه اعلم.

  • نام منبع :
    بزرگان ری ج2
    تعداد جلد :
    2
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 152751
صفحه از 271
پرینت  ارسال به