157. حسن بن محمدبن حسن، موفق الدين خواجه آبى رازى

وى عالمى شيعى و ساكن ديه راشده شنست رى بود، و همانجا درگذشت؛ وى فقيهى صالح و ثقه بود.

158. حسن بن محمد رازى

نام وى در التدوين رافعى مذكور آمده، و در قزوين از ابوالحسن قطان استماع حديث كرد.

وى اهل محلّت روده در شهر رى بود، و از ابوسهل موسى بن نصر رازى روايت حديث كند، و ابوبكر محمدبن ابراهيم مقرى از او روايت كند.

رافعى در التدوين از وى ذكرى كرده است. وى در قزوين ساكن گرديد، و از سليم بن مخلد روايت حديث كند.

بزرگان ری ج2

متّقى، نيك و از اصحاب امام رضا(ع) است.

حسن عَلويه شيعى و عالمى واعظ و صالح بوده است.

وى نيز از عالمان شيعى مذهب رى بوده است، و احوالش به نقل از رجال شيخ طوسى در نقدالرجال درج است.

وى در نحو و لغت استادى و مهارت داشت، و ملازم مجلس صاحبِ عبّاد بود، و المبسوط را در لغت تأليف كرد، و تا سال 385 زنده بود.

وى به بغداد درآمد، و از محمدبن مقاتل رازى و عبدالرحمن بن سلمه رازى حديث بگفت، محمدبن مخلّد از وى روايت كند.