در اين آيه نيز غرض از اهل ، زنان اسماعيل عليه السلام نيست ، بلكه مقصود دومان و بستگان آن حضرت است .
باز خداوند كريم مى فرمايد:
«اِنَّ اللّه اصطَفى آدَمَ وَ نُوحا وَ آلَ إبراهيمَ و آلَ عِمران عَلى العالِمينَ»؛پروردگار آدم و نوح و دودمان ابراهيم و عمران عليهم السلام را بر عالميان برگزيد .۱
و كه در اين آيه مقصود از آل ، كه همان اهل است ، اعم از همسران ابراهيم و عمران مى باشد وانگهى روشن تر از اين خداوند متعال در قرآن مجيد از قول حضرت موسى عليه السلام چنين نقل مى كند كه عرض كرد:
«وَ اجعَل لي وَزيرا مِن أَهلي»؛پروردگارا از اهل من وزيرى برايم قرار بده .۲
معلوم است منظور از اهل در اين جا همسران موسى عليه السلام نيست ، بلكه مقصود هارون عليه السلام برادر موسى عليه السلام است .
و همچنين در قرآن كريم آمده است:
«قالوُا تَقاسَمُوا بِاللّهِ لَنُبيِّتَنَّهُ وَ اَهلَهُ ثُمَّ لَنَقولَنَّ لِوَلِيِّهِ ما شَهِدنا مَهلِكَ اَهلِهِ وَ اِنّا لَصادِقُونَ»؛گفتند بياييد سوگند ياد كنيد به خدا كه بر صالح عليه السلام و اهل او شبيخون بزنيم و آنگاه به خونخواه و ولىّ او مى گوييم كه ما هرگز از قتل صالح عليه السلام و اهل او خبر نداشتيم و ما راست مى گوييم .۳
آيا نمى دانى كه صالح عليه السلام زن و فرزندى نداشت ، پس ناچارا ، اهل او پيروان او مى باشند .
از مجموع اين آيات روشن مى شود كه اهل پيامبران عليهم السلام در لسان قرآن به همسران آنان گفته نشده و يا منحصر به زنهايشان نيست .
آنگاه حضرت زيد عليه السلام براى تأييد سخنانش آيات ديگرى را از قرآن مى آورد ، از