امير المؤمنين على عليه السلام به ميان آمد و جمعى ، آن دو را بر على عليه السلام تفضيل و ترجيح دادند . زيد عليه السلام در آن هنگام شايد از باب تقيّه چيزى به آنان نگفت ، و بعد كه آنان رفتند زيد عليه السلام به من فرمود:
سخنان اين گروه را شنيدى؟
گفتم: بلى .
گفت: هم اكنون من در برابر سخنان بى جاى آنان اشعارى گفته ام كه بايد اين اشعار را به آنان برسانى و آن اشعار اين است:

وَ مَن شَرَّفَ الأقوامَ يَوما بِرايِهفَاِنَّ عليَّا شَرَّفتهُ المَناقِبُ
وَ قَولُ رَسُولِ اللّهِ ، وَ القولُ قَولُهُوَ اِن زَعَمتَ مِنهُ انوفُ كواذِبُ
بِأنَّك مِنّي يا عَلي مَعالَناكهرُونَ مِن مُوسى اَخٌ لي وَ صاحِبُ
دَعاهُ بِبَدرٍ فَاستَجابَ لاَمرهِفَبادِر في ذاتِ الإلهِ بِضارِبِ
فَما زالَ يَعلوهُم بِهِ وَكَانَهُشهابُ تَلقاهُ القَوابِسَ ثاقِبُ^۱
ـ كسى كه مردم به رأى خود شريف تر و برتر بدانند ، همانا كه على عليه السلام را فضايل و مناقبش بر ديگران برترى بخشيده است .
ـ سخن پيامبر خداست و سخن ، سخن اوست گرچه خلاف ميل منافقان و دروغ گويان باشد .
ـ تو اى على عليه السلام از منى و نسبت ما با هم ، مانند نسبت هارون به موسى عليه السلام است ، تو برادر و همراز من هستى .
ـ پيامبر در جنگ بدر او را خواند و على عليه السلام اجابت كرد ، و در راه خدا از ديگران براى نبرد و شمشير زدن سبقت جست .
ـ همواره مسلمانان به دست او سرافراز مى شدند . گويا او تير شهابى بود كه از كمان بيرون مى جست .
اين اشعار به خوبى اعتقاد راسخ حضرت زيد بن على عليهماالسلام را به افضليّت امام

جمله: در قرآن خطاب به زنان پيامبر صلى الله عليه و آله آمده:
«عَسى رَبُّهُ إن طَلَّقَكُنَّ أن يُبدِلَهُ أَزواجا خَيرا مِنكُنَّ مُسلِماتٍ مُؤمِناتٍ قانتِاتٍ تائِباتٍ عابِداتٍ سائِحاتٍ ثَيِّباتٍ وَ اَبكارا»؛اميد است اگر پيامبر صلى الله عليه و آله شما را طلاق دهد ، خدايش به جاى شما همسرانى بهتر براى او قرار بدهد ، همسرانى كه مسلمان مؤمن و متواضع ، توبه كار ، عابد ، هجرت كننده ، غير باكره و دوشيزه باشند .^۱
اگر آيه تطهير ، در شأن زنان پيامبر صلى الله عليه و آله نازل شده ، پس اين آيه كريمه و نظير آن چيست كه اين طهارت را به تمام معنا ، از آنها بر مى دارد .
با دقّت در اين بحث و طرز استدلال زيد عليه السلام كه از كتاب الصفوة نقل شده است ، كاملاً اين مطلب روشن مى گردد ، كه زيد بن على عليهماالسلام يك رجل علمى فوق العاده و مُتِبَحِّر در بحث و استدلال و مسلّط در تفسير و درك معانى قرآن كريم بوده است .
زيد عليه السلام علاوه بر آنكه رَجُلى ديندار ، پارسا ، عابد ، شجاع و مفسّرى كبير بود ، اشعار سازنده و حكمت آميزى از او به يادگار مانده كه نشانه قريحه لطيف و ذوق سرشار و طبع شعرى او است .
اينك ما به عنوان نمونه چند بيتى از اشعار اين مردِ كم نظير خاندان رسول خدا صلى الله عليه و آله را نقل مى كنيم .
شخصى به نام محمّد بن بكير از زيد عليه السلام پرسيد ، آيا تو امامى و امر ولايت به دست توست؟ او در جواب ، اين مطلب را رد مى كند و ضمنا مقام والاى فرزندان پيامبر صلى الله عليه و آله را نيز يادآور مى شود و در ضمن اشعار چنين مى فرمايد:

نُحنُ ساداتُ قُرَيشٌوَ قِوامُ الحَقٍّ فينا
نَحنُ الأنوارُالَّتي مِنقَبلِ خَلقِ الخَلقُ كُنّا
نَحنُ مِنَّا المُصطَفىالمُختارُ والمَهدِىٌّ مِنّا
فَبِنا قَد عَرَفَ اللّهُوَبِالحَقٍّ اَقَمنا
سَوفَ يََصلاهُ سَعيرٌمَن تَوَلَّى اليَومَ مِنّا^۲
ـ ما از بزرگان قريشيم و قوام حق در ماست .
ـ ما انوارى هستيم كه قبل از خلقت مخلوقات بوده ايم .
ـ ما كسانى هستيم كه از ماست پيامبر صلى الله عليه و آله كه خداوند او را برگزيده و مهدى امّت از ماست .
ـ خدا به وسيله ما شناخته مى شود و ما حقيقت را استوار ساختيم .
ـ به زودى آنان كه امروز غاصبانه بر ما مسلّط شده اند ، به دوزخ خواهند رفت .
باز چند بيتى ديگر كه منسوب به جناب زيد عليه السلام است و حاكى از سخنورى و روح با شهامت او است:

السَّيفُ يَعرِفُ عَزمي عِندَ هيبَتِهِوَالرُّمحُ بي خَبَرٌ وَاللّه لي وزرٌ
اَنَا لَنامِلٌ ما كانَت اوائِلُنامِن قَبلِ نامِلُهُ إن ساعَة القدَرُ^۳
شمشير عزِم مرا هنگام جنگ مى شناسد ، و نيزه از حال من با خبر است و خداوند پشتيبان من است .
ما آرزوى آن را داريم كه پيشينيان ما داشتند (پيروزى بر دشمن) اگر قضا و قدر با ما همراهى كند .
مرحوم قاضى نوراللّه شوشترى رحمه الله كه يكى از اعاظم برجسته عالم تشيّع است ، در كتاب مجالس المؤمنين ^۴ به نقل از شخصيت بزرگ شيعه مرحوم سيّد مرتضى علم الهدى در كتاب مشفى ^۵ كه او از يكى از أعيان شيعه نقل مى كند كه گفت:
با زيد بن على عليهماالسلام در واسط ، كه نام يكى از شهرهاى مهم عراق در زمان حكومت بنى اميّه بود ، بودم و در مجلس جماعتى نشسته و بحث ابوبكر ، و عمر ، و