وعده سول خدا صلى الله عليه و آله و ائمه اطهار عليهم السلام را جامه عمل بپوشاند .
اكنون كه شيعيان و بزرگان عراق پشتيبانى بى دريغ خويش را نسبت به او اعلام داشته اند ، حال ديگر نوبت زيد عليه السلام است كه آرزوى ديرينه خود ، يعنى پيروزى بر دشمنان حقّ و يا شهادت در راه خدا را ، محقّق گرداند؛ يا مرگ با عزّت يا زندگى با شرافت اين تنها راه اوست .
آرى ، زيد بن على عليهماالسلام تصميم نهايى و قطعى خود را گرفت و به پيروان خود صريحا فرمود: من آماده نبرد در راه خدا مى باشم .
زيد بن على عليهماالسلام در ماه شوّال سنه 120 ه ق به قصد قيام و نهضت بر ضد دستگاه بنى اميّه وارد كوفه شد . او براى موفقيّت كار خويش و حفاظ جان خود و يارانش و خنثى كردن توطئه هاى عمال حكومت براى درهم شكستن نهضت ، مخفيانه و با احتياط و تدبير وارد كوفه شد.
در اين ايّام ، يوسف بن عمر ، استاندار كوفه در حيره ^۱ به سر مى برد و مردى به نام حكم بن صلت را معاون و جانشين خود قرار داده بود .
زيد عليه السلام مدّت پنج ماه در كوفه و بصره ، مردم را به نهضت و قيام و بيعت با خود دعوت مى كرد ، و مردم فوج فوج و گروه گروه به محل سكونت وى مى رفتند و با او بيعت مى كردند و دست وى را به عنوان كمك و پشتيبانى او مى فشردند ^۲ . او هنگام بيعت هدف خود را چنين بيان مى كرد:
من شما را به كتاب خدا و سنّت رسول خدا صلى الله عليه و آله دعوت مى كنم كه به آن عمل كنيم و با ستمگران و ظالمان نبرد كنيم و از مظلومان و ستمديدگان دفاع نماييم و حقوق از دست رفته خويش را باز يابيم و ثروت مسلمانان را با عدالت و تساوى بين آنان

حكومت شام ديده بودند و جنايات حكومت اموى عليه علويان و خاندان رسول اكرم صلى الله عليه و آله و شيعيان ، مردم را به شدّت از بنى اميّه متنفّر كرده بود .
لذا آنان زيد عليه السلام را رهبرى لايق و شخصيّتى كم نظير مى دانستند و نسبت به وى كمال احترام را قائل بودند ، از اين رو براى مردم ناگوار بود كه چنين رهبر برازنده و لايقى را از دست بدهند و نمى توانستند خود را به اين امر ، يعنى خروج زيد ازكوفه راضى نگه دارند ، لذا تصميم گرفتند به هر نحوى است مانع خروج زيد عليه السلام از عراق شوند و او را به كوفه باز گردانند . و بالاخره موفّق شدند در قادسيّه زيد عليه السلام را ملاقات كنند و او را به كوفه برگردانند .
زيد بن على عليهماالسلام صلاح ديد به كوفه برگردد و آن جا را محل انقلاب و ميعادگاه مجاهدان قرار دهد . كوفه از چند جهت آمادگى چنين مطلبى را داشت:
1 . كوفه مركز شيعيان و طرفداران على عليه السلام و فرزندان او بود .
2 . آشنايى كامل زيد عليه السلام نسبت به كوفيان و آشنايى مردم نسبت به زيد عليه السلام .
3 . نامه هاى زيادى از طرف مردم كوفه در مدينه به دست زيد عليه السلام رسيده بود و او را دعوت به قيام و انقلاب و رهبرى خويش كرده بودند كه حاكى از آمادگى مردم براى جهاد بود .
4 . روح سلحشورى و غيرت در عراقى هاى و آمادگى آنان براى پيكار با بنى اميّه و دشمنان خاندان رسالت نيز علّت ديگرى بود كه زيد عليه السلام در آن جا نهضت خود را شروع كند .
زيد بن على عليهماالسلام سالها در پى فرصت مناسب ود كه با قيامى عظيم و نهضتى مردانه ريشه ظلم را قطع كند و بوزينگان اموى را از مسند جدّش رسول اللّه صلى الله عليه و آله پايين بكشد . او احتياج به كمك و يارى مردم داشت؛ او به مردانى از خودگذشته و فداكار محتاج بود تا به وسيله آنان نيرويى عظيم و بنيان كن به وجود آورد و چون سيلى خروشان شجره خبيثه بنى اميّه و ستمكاران حاكم را از بُن بركند .
با آن ناملايماتى كه زيد از دشمن ديده و اذيّتهايى كه به او و خاندان پيغمبر صلى الله عليه و آله و شيعيان پاك رسيده ، اكنون هنگام آن بود كه زيد عليه السلام جهاد تاريخ خود را شروع كند و