از طرفى روز به روز بر تعداد رزمندگان و بيعت كنندگان با زيد عليه السلام افزوده مى شد . اين افراد نه تنها از كوفه بودند ، بلكه مردم زيادى از بصره ، مدائن ،موصل ، خراسان و رى به نهضت مقدس زيد عليه السلام پيوستند . به طورى كه تعداد آنان بالغ بر چهل هزار مرد جنگى شد .
همان طورى كه قبلاً اشاره شد ، زيد بن على عليهماالسلام تاريخ قيام را شب چهار شنبه اوّل صفر سال 121 ق قرار داده بود ، امّا شهادت دو تن از ياران زيد عليه السلام به دستور استاندار كوفه و احتمال حمله غافلگيرانه دشمن سبب شد كه زيد عليه السلام و يارانش زودتر دست به كار شوند و قبل از هجوم دشمن مواضع خود را مستحكم كنند و رسما آماده نبرد گردند . آنان هفت روز مانده به آخر محرّم ، روز چهارشنبه ، شب هنگام از شهر خارج شدند و خود را براى جنگ مهيا ساختند . ^۱
«حكم بن صلت » عامل «يوسف بن عمر » در كوفه يك روز قبل از خروج زيد عليه السلام و يارانش ، از جانب استاندار كوفه مأموريت يافت كه در كوفه اعلام حكومت نظامى كند و همه مردم را در مسجد اعظم كوفه جمع نمايد و شهر را كاملاً در كنترل شرطه و مأموران خود قرار دهد .
جارچى حكومت ، در بالاى مأذنه يا پشت بام مسجد فرياد مى زد:
أيّما رجل من العرب و الموالي أدركناه في رحلة الليل فقد برئت ذمّه ، إئتوا المسجد الأعظم؛ هر كس از عرب و غير عرب را امشب در حركت و بيرون رفتن بيابيم ، ذمّه او برى مى شود (خون و مال او هدر است) به مسجد اعظم بياييد . ^۲
اهالى كوفه با اين كه در بيعت حضرت زيد بن على عليهماالسلام بودند ، امّا با ترس وحشت فوج فوج به طرف سجد اعظم رفتند و نمى دانستند چه خواهد شد و زيد عليه السلام كجاست . بعضى هم احتمال مى دادند ممكن است صحن مسجد و بازار ، ميدان جنگ گردد و بالاخره آنان بتوانند به يارى زيد عليه السلام بروند .

تقسيم نماييم . از حريم مقدس خاندان پيغمبر صلى الله عليه و آله دفاع كنيم . آيا با اين شرايط با من بيعت مى كنيد؟ . ^۱
رؤساى قبايل و شخصيّتهاى عراق دست خود را به عنوان بيعت با زيد عليه السلام در دست او مى گذاشتند و او دست آنان را مى گرفت . چند نفر از طرف حضرت زيد عليه السلام مأمور بودند كه نام بيعت كنندگان و هم پيمانان را بنويسند و در مدّت كوتاهى تعداد اين گروه به پانزده هزار نفر ـ فقط از كوفيان ـ افزايش يافت . ^۲
زيد بن على عليه السلام علاوه بر كوفه ، كه در آن عصر مركز عراق بود ، به ديگر شهرها و بخشهاى مهم عراق و حتى مراكز دور دست ، فرستادگانى گسيل داشت تا براى او از مردم بيعت بگيرند ، و هدف او را براى ملّت روشن سازند . با اين نقشه قيام زيد بن على عليهماالسلام از مركز عراق به ساير بلاد مسلمانان توسعه يافت و جمع زيادى از مردم مسلمان به عنوان پشتيبانى از خاندان پيامبر صلى الله عليه و آله و اصلاح وضع حكومت و نابودىِ دودمان كثيف بنى اميّه و برگرداندن مسير خلافت و حكومت به مجراى اصلى خود ، به نهضت زيد عليه السلام پيوستند .
جنب و جوش عظيمى كه شهر كوفه و نواحى آن را فرا گرفته بود ، كوفه را به مركز انقلاب مبدّل ساخته بود ، و مردم منتظر واقعه مهمّى بودند كه بالاخره پيش آمد .
هشام ، خليفه وقت ، كه بيش از همه كس از اوضاع كوفه هراسان شده بود و از وقتى كه زيد عليه السلام از شام به كوفه آمده بود فكر راحتى نداشت ، نامه هاى متعدّدى را براى استاندار كوفه به حيره فرستاد و او را از وخامت اوضاع مطّلع كرد ، از اين رو زيد بن على عليهماالسلامزودتر از روز موعود (روز چهارشنبه اوّل صفر) ، براى آنكه دشمن فرصت غافلگير كردن و محاصره آنان را نيابد ، به ياران و اطرافيانش دستور داد ، از كوفه خارج شوند و بيرون از شهر در محلهاى مناسب سنگر بندى نمايند .