جبرييل او را تا سدرة المنتهى رساند ، منم فرزند آن كسى كه نزديك شد و به حد قاب قوسين و يا نزديك تر رسيد ، منم پسر آن كه با فرشتگان آسمان نماز گذارد ، منم پسر كسى كه خداوند بزرگ آنچه را كه مى خواست بر او وحى كند ، وحى كرد .
منم پسر محمّد مصطفى صلى الله عليه و آله ، منم فرزند على مرتضى منم پسر كسى كه واداشت مردم را تا بگويند: لا إله الااللّه (هيچ معبودى جز خداى يكتا نيست) ، منم پسر آن كسى كه در حضور رسول خدا با دو شمشير و دو نيزه جنگيد ، و دوبار مهاجرت كرد ، و دوبار بيعت كرد ، و در بدر و حُنين پيكار كرد ، و به يك چشم برهم زدن به خدا كافر نشد ... . ¹
و يا اين سخن شاعر خاندان پيامبر ، شريف حمانى زيدى كه:
ما به وسيله نسب خود به آسمان رسيديم و اگر آسمان مانع نبود ، هر آينه از آسمان مى گذشتيم . بنابراين همين قدر در بزرگى و شرافت ما بس كه ما با امتحان خوبى كه داديم ، بلا را برطرف كرديم . مدح و ثنا بر پدران ما خوش و گواراست و ياد على عليه السلام خود ، مدح و ثنا را خوب و گوارا مى سازد . هرگاه مردم توجّه كنند ، ما پادشاهانيم و همه مردم غلامان و كنيزانند .
و يا سخن ديگر او:
هرگاه گروهى از قريش بر ما با تكبّر و بزرگ منشى و بلند كردن انگشتان ، مفاخره كنند و چون با ما در ستيزند ، به سود ما و زيان ايشان ـ مطابق خواست ما ـ صداى صومعه ها حكم كنند تو ما را خاموش مى بينى در حالى كه فرياد بلند هر انجمنى به فضيلت ما گواه است؛ زيرا كه رسول خدا ـ احمد صلى الله عليه و آله ـ جدّ ماست و ما كه همچون ستارگان درخشانيم فرزندان اوييم .
سخن شريف رضى موسوى نيز نارساتر از آن نيست:
ما به وسيله پيامبر و فاطمه عليهاالسلام ، جايگاههاى بلند ـ جاى ايستادن و نشستن ـ بالاتر از شما را گرفتيم و به وسيله دو نواده احمد صلى الله عليه و آله ، و وصىّ او سرفرازتر از همه مردم ، از اهل تهامه و نجد شديم و ما خانه خدا ـ كه نهايت افتخار شما بوده است ـ را در

چون مادر من ـ وقتى كه شخصيّت و حسب قديم ريشه يابى شود ـ پس چون منى را ـ اى پسر هند ـ ، نمى توانى مسخره كنى ، و نه بردگان با همچون منى مى توانند برابرى كنند . پس آرام باش! كارى نكن تا امورى را بازگو كنيم كه از ترس و هراس آنها كودكِ نوزاد پير گردد! ¹
سيد الشهدا عليه السلام در روز عاشورا آنگاه كه شخصى فريب دنيا خورده و كسى را كه بهره و نصيب خود را به دنياى پست فروخته بود ، در برابر خود ديد ، گران آمد گفت:
من پسر على بزرگوار ، از خاندان هاشمم . اين افتخار ـ اگر بخواهم فخر كنم ـ مرا بس است و جدّم رسول خدا گرامى ترين انسانهاست و ما چراغ فروزان خداييم كه روى زمين را روشن مى سازد . ²
امام زين العابدين عليه السلام مقابل همه مردم شام به صفات برجسته خود مباهات مى كند ، در صورتى كه به عنوان اسير او را با اهل بيتش نزد يزيد آورده اند:
اى مردم ، شش خصلت به ما داده شده و به هفت فضيلت ما را برترى داده اند . به ما علم ، حلم ، بخشندگى ، شجاعت و محبت در دلهاى مؤمنان را داده اند و ما را برترى داده اند؛ زيرا كه پيامبر برگزيده ، حضرت محمّد صلى الله عليه و آله از ماست ، و صدّيق [ على عليه السلام ] ، طيّار [جعفر ج] ، شيرخدا و رسول خدا جج [حمزه] ، دو نواده پيامبر [حسنين عليه السلام ] و مهدى اين امّت از ماست .
هر كس كه مرا مى شناسد ، مى شناسد! و هر كس نمى شناسد ، حَسَب و نَسَبم را به اطلاع او مى رسانم:
اى مردم ، منم فرزند مكه و منى ، منم فرزند زمزم و صفا ، منم پسر كسى كه ركن را با گوشه هاى عبايش حمل كرد ، من پسر بهترين كسى كه عبا و ردا بر تن داشت ، من پسر بهترين مردمى كه كفش به پا داشته و يا نداشته اند ، من پسر بهترين كسى هستم كه طواف و سعى بين صفا و مروه كرد ، منم فرزند بهترين كسى كه حج به جا آورد و تلبيه گفت ، منم پسر آن كسى كه بر بُراق سوار و به آسمان برده شد .
منم پسر آن كه از مسجدالحرام به مسجدالاقصى سير داده شد ، من پسر آن كسى كه