مؤلّف أنوار المشعشعين در مقام تضعيف قول كسانى كه مدفون در رى را عبداللّه ابيض دانسته اند ، مى نويسد:
احتمال مى رود أبو عبداللّه حسين أبيض كنيه او تدريجا بر اسم او غلبه يافته باشد و به مرور ايّام در لفظ أبو عبداللّه هم تخفيفى به وجود آمده و به جاى أبو عبداللّه حسين ابيض ، عبداللّه ابيض گفته شده باشد .
همان طورى كه بيان شد ، از يك فرزند عباس بن عبداللّه الشهيد نسل باقى مانده و آن هم عبداللّه أبو محمّد الأبيض مى باشد . اعقابِ عبداللّه هم از سه فرزند وى است كه يكى از آنها أبو عبداللّه حسين شاعر مى باشد كه در سنه 319 ق ، در رى وفات يافت و نسل وى منقرض گشت؛ ^۱ ولى عدّه اى از علماىِ انساب براى وى نسلى قايل شده اند و ديگرى عبّاس ابوالفضل و على هستند . ^۲

زيارت نامه امامزاده ابوعبداللّه حسين

كجورى مازندرانى در خصوص زيارت امامزاده أبو عبداللّه حسين شهر رى مى نويسد:
خوب است مؤمنان آن حضرت را با الفاظ زير زيارت كنند كه آن زيارت نامه به شرح زير است:
اَلسَّلامُ عَلَيْكَ مِنَ اللّه ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ مِنْ رَسُولِ اللّه ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ مِنْ اَميرِ المُؤمِنينَ وَلِيِ اللّهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ مِنْ فاطِمَةِ الزَّهراءِ حَبيبَة اللّهِ ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ مِنَ الحَسَنِ الزَكِيِ المُمتَحَنِ في بَلادِ اللّه ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ مِنَ الحُسَينِ الذَّبيحِ الدَّليلِ عَلى ذاتِ اللّه ، اَلسَّلامُ عَلَيْكَ مِنْ جَدِّكَ المُخلِسِ في طاعَةِ اللّه ، ثُمَّ الصَّلوةُ وَ السَّلامُ مِنْ اَبناءِ المَعصومينَ عَلَيكَ وَ عَلى اَجدادِكَ و آبائِكَ المُقتَفينَ بِآثارِهمْ كَما كُنتَ مُقتَفِيا بِهِم ، وَ اَشهَدُ اَنَّكَ ابنُ الاِمامِ وَ المَدفُون في هذا المَقامِ وَ المُحَدِّثُ العَلاّمُ وَ السَّيِّدُ الصَّمصام .
اَلسَّلامُ عَلَيكَ يا سَيِّدُ أبُو عَبدِاللّه حُسَينِ بنِ عَبدِ اللّهِ الاَبيَض ، فَجَزاكَ اللّهُ في الجَنَّةِ خَيرَ

حسن أفطس بن على الأصغر بن امام زين العابدين عليه السلام بود كه از بصره به قم آمد . او با على بن محمّد علوى صاحب زنج در بصره بود و چون صاحب زنج را در بصره به قتل رسانيدند . عبداللّه با برادرش حسن بن عباس از بصره گريختند و به قم آمده و متوطّن شدند . از عبداللّه بن عباس در قم دو پسر به نامهاى ابو الفضل عباس و أبو عبداللّه حسين ملقّب به أبيض و سه دختر به وجود آمدند .
مؤلف تاريخ قم اضافه مى كند كه:
روزى از روزها عباس بن عمرو غنوى ، امير قم ، به صحبت عبداللّه درآمد و عبداللّه بن عباس براى او برنخواست و علاوه بر اين ، هر دو پاى خود را دراز كرده گفت: اى امير مرا معذور بداريد كه به نقرس دچار هستم . چون عباس امير قم از صحبت با عبداللّه بيرون آمد . گفت: هيچ سلطانى مرا اين چنين نترسانيد كه عبداللّه مرا ترسانيد . ^۱
شكّى نيست كه جناب عبداللّه أبيض در شهر قم رحل اقامت افكند و مؤيّد قول ما گفتار تاريخ قديم قم بود ، كه اشاره شد .
صاحب كتاب انوار المشعشعين در اين خصوص مى نويسد:
به احتمال بسيار قوى ، جناب امامزاده سيّد عبداللّه أبيض در قم مدفون مى باشد؛ زيرا مؤلّف تاريخ قديم قم فرمودند: «و امّا أبو عبداللّه حسين أبيض بن عبداللّه از قم به رى رفت و اعقاب او در رى هستند» . ^۲
از آن جا كه مؤلّف تاريخ مذبور در مورد هجرت خود عبداللّه ابيض صحبتى به ميان نياورده است و از طرفى هم بقعه اى در قم معروف به امامزاده عبداللّه موجود است . مى توان چنين استدلال نمود كه سكوت مؤلّف تاريخ قديم قم بر عدم هجرت عبداللّه أبيض به رى
و دلايل ديگر كه اشاره شد ، خود اقوى دليل بر مدفون بودن وى در شهر قم است .