207
امامزادگان و زيارتگاه های شهر ری

چندين سال پيش هم طبقات متوسّط و خواص تهران ، خوابگاه ابدى كسان خود را بيشتر در اراضى دلباز محوّطه اين بقعه انتخاب مى كنند كه موجبات آبادانى و رونق آن جا را بيش از پيش فراهم آورده است و خوشبختانه تعميرات فوق العاده عالى و دل پسندى در سال 1329 در داخل حرم آن به عمل آمده كه در خور تحسين مى باشد .
ازاره كاشى بقعه با نقاشى ديوار و مقرنس كاريها و رنگ آميزى تمام داخل حرم به حدّ اعتلا شيوا و صحيح و با سليقه انجام گرفته است و با جام هاى شيشه اى ضخيم روى قسمت دسترس ديوار نصب نموده اند تا لطمه نبيند .
بر خلاف تعميراتى كه مثلاً در مسجد امام تهران توأم با سليقه و تفنّنهاى ناروا اجرا مى گردد ، در حرم امامزاده عبداللّه استادان نقّاش ، نهايت سليقه و دقّت را در انجام تعميرات با پيروى از نسب اصلى و قديمى بنا رعايت كرده اند كه تماشاى آن به راستى بيننده را خرسند مى سازد .
بناى اصلى بقعه از آثار دوره صفوى است كه رواق بزرگى در مشرق حرم داشت و درى هم از رواق و در ديگرى از حرم هر دو رو به جنوب باز مى شد و مشرف به جاده اى بود كه در ازمنه قديم از رى به قزوين مى رفت .
فرزند ميرزا آقا خان نورى صدراعظم ، ايوان شرقى و رواق فعلى را به جاى رواق قديم ساخت . و مدخل اصلى بقعه را رو به مشرق باز نمود و گنبدى بزرگ به ارتفاع تقريبى چهارده متر بر فراز آن و ايوانى هم در جانب شمال حرم مطهّر ترتيب داده است .
در كتيبه كاشى خشتى ايوان بقعه ، 21 بيت شعر به خطّ نستعليق و به خط محمّد حسين شيرازى خوانده مى شود كه شامل مدح ناصرالدين شاه و بانى عمارت است و تاريخ آن 1274 ق ، و سراينده اشعار «نثار» ذكر شده است .
دَرِ خاتم بنا هم ، به نام بانى فوق الذكر و داراى همان سال تاريخ است كه اطراف آن ابياتى از مرثيه هاى محتشم كاشانى با عاج به خط نستعليق چنين نوشته شده است . ۱

1.آثار تاريخى تهران ، ص ۱۶۲ .


امامزادگان و زيارتگاه های شهر ری
206

جَزاءٍ وَ عِوضٍ فَعَبَدتَ اللّه يا عَبدَاللّهِ حَتّى اَتَكَ اليَقينُ وَ الحَقَّكَ اللّهُ بآبائِكَ المُؤمِنينَ وَ اَنّي يا سَيَّدي لَجِئتُ بِكَ وَ رَجَوتُ مِنكَ وَ مِن مَصاحِبيكَ وَ مُجاوِريكَ اَن تَسئلوُا اللّه مَغفِرَتي وَ اِجابَةَ دَعوَتي وَ قَبوُلَ زيارَتي وَ اَشهَدُ اَنَّكَ يا مَولايَ يا أبا عَبدِاللّهِ حُسَينِ بنِ عَبدِاللّهِ بنِ عباس بنِ عَبدِاللّهِ بنِ حَسَنَ بنِ عَلِىِّ بنِ عَليِّ بنِ الحُسَينِ عليهم السلامشَفيعي وَ وَسيلَتي فيدُنيايَ وَ آخِرتي وَ اَنَّ هذِهِ التُّربَةَ نَعيمي وَ هذِهِ الرَّوضَةَ جَنَّتي فَلا تَرُدَّني مِن رَجائِكَ وَ لا تَطرُدَني عَن جَنابِكَ وَ اقبَل مَعذِرَتي وَ رَحمَةُ اللّه وَ بَرَكاتُهُ .

بقعه و بارگاه امامزاده أبو عبداللّه حسين

بقعه امامزاده أبو عبداللّه كه به بقعه امامزاده عبداللّه مشهور است ، در جانب شمالى شهر رى واقع است كه به صورت زيبا و متناسبى ساخته شده است و به احتمال قوى تصوّر مى رود ساختمان آن متعلّق به قرون يازدهم هجرى باشد .
تزيينات و ايوان اصلى آن (در جانب شرقى حرم) توأم با بعضى تغييرات و تصرّفات ، توسّط ميرزا كاظم خان نظام الملك در سال 1274 ق ، صورت گرفته است . در سالهاى اخير از سوى اداره اوقاف و امور خيريّه شهرستان رى و توليت بقعه مزبور ، تعميرات بسيار عالى و دقيق ، مخصوصا داخل حرم مطهّر انجام گرديده است كه مى توان آن را از بهترين نمونه هاى تعميرات صحيح ابنيه تاريخى به شمار آورد .
امامزاده أبو عبداللّه حسين ، داراى بارگاه زيبا و حرم با صفايى كه روحانيت خاصّى دارد . نقاشى هاى جالب حرم مطهّر ، و گنبد كاشى و ايوان بلند ، صحن وسيع ، و باغ بزرگ آن براى تنبُّه غافلان و بيدارى به خواب رفتگان بهترين موعظه و نصيحت است .
بقعه آبادى است كه در ابتداى شهر رى از طرف شمال واقع گرديده است و از جاده آسفالت به وسيله خيابانى مشجّر و با صفا به محوّطه وسيع و با نزهت آن مى رسند .
در داخل محوّطه هم خيابان مشجّرى است كه از مدخل صحن تا جلو ايوان امتداد دارد و بر خلاف بقعه بى بى زبيده (كه ذكرش خواهد آمد) زوّار و توده مردم در سايه درختان نارون چترى و كنار نهر آب جارى مى توانند ساعاتى بياسايند ، چون از

  • نام منبع :
    امامزادگان و زيارتگاه های شهر ری
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 194995
صفحه از 336
پرینت  ارسال به