بر روى لنگه چپِ در ، اين اشعار منبّت كار و قلمزنى شده است:

چون در اين جا پا بنهادى ره اخلاص گيركاندرين درگه جاى تزوير و ريا
پاك شو تا راه يابى در حريم قدس ازجاى ناپاكان نباشد هرگز اين صحن و سرا
شرمسار و منفعل باشد بروز رستخيزهركه را نبود ولاى اهلبيت مرتضى
الغرض اين گنبد و ايوان و خرگاه رفيعوين رواق و غرفه و اين صفه هاى با صفا
اين گلستان ارم وين بوستان پر نعماين هواى روح افزا وين فضاى غمزا
اين همه اعمال نيك و اين همه آثار خيركز بزرگان نكوكاران بود باقى بجا
سالها عباس دربان خادم اين آستانجان فشانى كرد و تا محفوظ ماند اين بنا
مهدى دربان پس از فوت پدر در اين مكانخدمت انسان كرده يك مرحبا
از پى تعمير ايوان و رواق و بارگاههمّت از وى بوده و توفيق انجام از خدا
دارم اميد آنكه از لطف خداوندى شودهم پدر مشمول رحمت هم پسر حاجت روا
از شما خوانندگان دارد فتوحى التماسكاندرين درگه نسازيدش فراموش از دعا

بر روى لنگه راست در نوشته شده است:

قبله ارباب حاجت مأمن اهل دعامدفن شهزاده عبداللّه سبط مصطفى
پنجمين فرزند از نسل امام چارمينسيّد سجّاد فخر اولياء زين العباد
بطن در بطنش همه از اُمّهات طاهرات پشت در پشتش همه از اتقيا و ازكيا
زان ملقّب شد به عبداللّه أبيض در عرببس كه رخسار منيرش بوده پر نور و ضيا
گمرهان جهل را خلق كريمش دستگيرسالكان راه را لطف عميمش رهنما
بارگاهش مستمندان را بود باب الكرمآستانش در دمندان را بود دار الشفا
خفتگان خاك كويش ايمن از رنج و عذابتشنگان جوى وصلش زنده از آب بقا
باب رحمت خانه اميد هر كو نا اميدتهف حاجت ملجا و مأواى هر كو بى پنا
سعى كن با جان كه اين جا مرده و اين جا صفا
پيش حاصبان حرم كه مطلبى دارى بگونزد ارباب كرم كه حاجتى دارى بيا
مشكلى گر باشدت رو حلقه اين درب گوتاكه بينى زاده حيدر بود مشكل گشاه