255
امامزادگان و زيارتگاه های شهر ری

زردشتى مردم ايران در آن زمان تغييرات عمده اى به ظهور پيوسته بود ... رسم دفن كالبد اموات در دخمه هاى سنگى نيز متروك شده و طريقه عرضه كردن اجساد به هوا و آفتاب و ريختن استخوانها در چاله هاى سنگى معمول شده است . ۱
به هر حال در شهر رى تاريخ اين عمل به ميزان تاريخ پيدايى مغان قدمت دارد .
از بررسيهاى باستان شناسى برمى آيد كه اشكانيان قبل از تاريخ مذكور در قول نيلسون دوبواز مرده ها را در تابوتهاى سفالى مى نهادند و در مدفنها دفن مى كردند و بدين سبب است كه اين تابوتها به دست ما رسيده است . ۲
قبورى كه در كوه سرسره يا دزرشكان قديم ۳
از قبل از اسلام به دست آمده و بر خلاف شيوه عرضه اجساد به جانوران ـ كه روش زردشتيان است ـ اموات در آنجا مدفون شده بوده اند ، بى گمان متعلق به همين عهد است .
سياحان خارجى مانند فووريه و جاكسن و مارسل ديولافوا و امثال ايشان قلعه گبرها را ـ چون معروف بود ـ در سفرنامه خويش ذكر كرده اند؛ لكن برخى بناها ـ چون براى ايشان شناخته نبود و مورد استفاده آن را نمى دانسته اند ـ ذكر آنها در سفرنامه هاى ايشان به چشم نمى خورد .
و نيز از اين قبيل است ، بناى واقع در دامنه جنوبى كوه رى ، بر فراز صخره اى كوهستانى كه از دامنه كوه پيش آمده ، و آن را در چند قرن اخير ، بدون هيچ سندى ، بقعه بى بى شهربانو دختر يزدگرد آخرين پادشاه ساسانى و مادر حضرت سجاد عليه السلام دانسته ، و به وى نسبت داده اند .
در هيچ يك از منابع باستانى ، از كتب تواريخ و رجال و مسالك و تراجم احوال ذكرى از مدفون بودن آن بانو در اين مكان نيست ، و حتى عالم شيعى بزرگوار ، شيخ

1.تاريخ سياسى پارت ، تأليف نيلسون دوبواز ، ص ۱۲۷ .

2.ر . ك: تاريخ عمومى هنرهاى مصور قبل از تاريخ تا اسلام ، تأليف علينقى وزيرى ج ۱ ، ص ۱۲۹ .

3.ر . ك: رى باستان ، ج ۱ ، ص ۲۸۳ .


امامزادگان و زيارتگاه های شهر ری
254

مرده هاى خود را مى گذارند تا در برابر آفتاب موميايى شود ، يا آنكه مرغان طعمه خوار ـ كه هميشه در اطراف آن در پروازند ـ آنها را بخورند ، و بنا به دستور زردشت از لاشه هاى آنها ، آب ـ كه عنصر مقدسى است ـ آلوده نگردد . ۱
چنانكه گذشت ، گوشت اجساد مردگان در اينجا طعمه حيوانات مى شد ، و استخوان آنها به استودانهاى ساخته شده ـ كه بر طبق دستور بند پنجاهم ونديداد از دسترس سگ و روباه و گرگ محفوظ و از آب باران در امان بود ـ منتقل مى گرديد .
قدمت رواج اين رفتار با مردگان در ميان مغان پيشينه اى ديرينه دارد . هردوت ـ كه وى را پدر تاريخ لقب داده اند ـ در مقام ذكر مردگان ايرانيان گفته است:
جسد مردگان بايد قبل از دفن كردن به وسيله سگى يا پرنده اى شكارى قطعه قطعه شود . در مورد مغان من اطمينان دارم كه آنها با مردگان خود چنين مى كنند؛ زيرا اين عمل را در منظر عام انجام مى دهند . در هر حال ، پارسيها جسد مردگان خود را قبل از مدفون كردن در خاك با موم اندوده مى كنند . ۲
از اين قول چنين بر مى آيد كه اين شيوه مغان بوده ، نه عامه مردم؛ چنانكه گيرشمن ، ايران شناس معروف ، نيز ذكر كرده است:
درباره اصل دين آنان [مغان] ـ كه با پارسايان فرق داشته ـ اطلاعات اندكى در دست است ... در برابر پارسيان ـ كه مردگان خود را دفن مى كردند ـ ، مغان اجساد را در معرض سباع يا طيور طعمه خوار مى گذاشتند تا آنها را پاره كنند ... . ۳
گويا تعميم اين عمل در ميان مردم ايران از عهد اشكانيان است ، و نيلسون دوبواز در كتاب تاريخ سياسى پارت نوشته است:
در سال 2 ب . م فرا آتاسيس با موزا مادر خود مزاوجت كرد . اين عمل ـ كه در نظر يونانيان و روميان بسيار ناپسند و وقيح بود ـ نشان مى دهد كه در عقايد مذهبى

1.همان .

2.ترجمه تاريخ هردوت ، ج ۱ ، ص ۲۲۱ .

3.ترجمه فارسى تاريخ ايران گيرشمن ، ص ۱۴۸ .

  • نام منبع :
    امامزادگان و زيارتگاه های شهر ری
    تعداد جلد :
    1
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 202321
صفحه از 336
پرینت  ارسال به