اُمّ سلمه (دختر حضرت عبدالعظيم) بود. و از آن دو سه فرزند به نامهاى حسن، عبداللّه و احمد به دنيا آمدند. ^۱

7 . ابو زيد عبداللّه بن حسن

مادر وى هم كنيز بود و او را جريده مى گفتند. براى عبداللّه پنج پسر به نامهاى على، محمد، حسن، زيد و اسحاق ذكر كرده اند، ولى مؤلّف كتاب مجدى به جاى اسحاق، فرزند ديگرى به نام يحيى را ذكر كرده است.
مؤلّف كتاب الشجرة المباركة تعداد فرزندان عبداللّه بن حسن را شش تن به اسامى زيد، عبداللّه ابوالقاسم، محمد، على، حسن و حسين مى داند. ابونصر بخارى معتقد است كه جز زيد هيچ يك از فرزندان عبداللّه فرزندى نداشته اند و حال آنكه خلاف آن ثابت است. وى اضافه مى كند كه مادر زيد كنيز بود و زيد، شجاع ترين اهل زمان خويش به شمار مى رفت. وى در خارج كوفه با ابوالسّرايا خروج كرد و چون كار بر آنها سخت شد، به اهواز گريخت، و به دست بادغيسى دستگير شد و به قتل رسيد. هم اكنون مزارش در اهواز زيارتگاه مردم است. ^۲

8 . نفيسه بنت حسن

از نگاه شاعران

چنان كه بيان شد، حسن بن زيد از سوى منصور دوانيقى به فرماندارى مدينه

عبيداللّه بن الحسين الأصغر؛ 3 . على .
مؤلف كتاب تهذيب الأنساب، فرزند ديگرى به نام احمد را از فرزندان اسماعيل بن حسن دانسته است. ^۱

5 . ابوالحسن اسحاق بن حسن

ملقّب به كوكبى، مادرش كنيزى از اهل بحرين بود. اسحاق از خدمتگزاران دستگاه هارون الرشيد به شمار مى رفت، ولى در اواخر زندگى او، هارون بر وى غضب كرد و او را به زندان افكند و در حبس درگذشت.
براى اسحاق سه فرزند به اسامى حسن، حسين و هارون نام برده اند. هارون پسرى به نام جعفر و جعفر هم فرزندى به نام محمد داشته است. رافع بن ليث، جعفر را در شهر آمل (مازندران) شهيد كرد و قبرش مورد عنايت اهالى آن ديار است.
مؤلّف كتاب مجدى هم دو فرزند ديگر به اسامى اُم كلثوم و اسماعيل براى اسحاق نام برده است. ^۲

6 . ابواسحاق ابراهيم بن حسن

مادر وى كنيز و همسرش از سادات حسنى به نام اُمّ القاسم بنت جعفر بن الحسن المثنّى بود و از وى دو پسر آورد كه يكى را ابراهيم و ديگرى را على ناميد. ابواسحاق از امة الحميد كه او هم كنيزى بوده، صاحب فرزند ديگرى به نام زيد شد.
ابراهيم فرزند ابواسحاق، دو پسر به نامهاى محمد و حسن داشت كه محمد شوهر