كرامات نفيسه خاتون

قدوم سيده نفيسه به مصر در سال 193 بوده است. چون اهل مصر قدوم شريفش را بشنيدند، به دليل عقيده خاصى كه به وى داشتند، زن و مرد به استقبالش بيرون شتافتند و با حضرتش ملازمت داشتند تا به مصر درآمد و در سراى جمال الدين عبدالله بن جصاص كه از كبار تجار و مردم صلحاى روزگار بود، منزل ساخت و مدتى در آنجا بزيست و مردمان از تمامت آفاق بحضرتش تشرف و به زيارتش تبرك جسته اند و پس از چندى در منصوصه در دار امّ هانى سكونت اختيار نمود.
مناوى مى گويد: سيده نفيسه در مصر وارد شد و بعضى كرامات از وى ظاهر شد كه هيچ كس در مصر بر جاى نماند مگر اينكه به زيارت آن خاتون با قدر و جلالت بيامد. امرش عظيم و شأنش رفيع گشت و درگاه عفت پناهش ملجأ و مآب مردمان گرديد، و در اين وقت خواستار شد كه به طرف حجاز كوچ كند و در نزد كسان خود به سر برد، اين حال بر مردم مصر دشوار گشت و در خدمتش مستدعى شدند كه در مصر اقامت فرمايد. سيده نفيسه از قبول اين امر امتناع جست. چون مردم مصر اين حال را مشاهده كردند، اجتماع عظيم نمودند و به سراى امير مصر انجمن شدند و خبر عزيمت آن خاتون را به جانب حجاز معروض داشتند. اين خبر بر حاكم نيز بسى دشوار گشت و نامه و رسولى به حضرتش بفرستاد و خواستار شد كه از عزيمت خود باز شود. سيده نفيسه نپذيرفت، ناچار حاكم خود سوار شد و به درگاه آن خاتون روزگار آمد و با كمال خضوع و فروتنى مسئلت اقامت كرد.
سيده نفيسه فرمود: من خود خيال داشتم در اين شهر اقامت كنم، لكن من زنى ضعيفه هستم و مردمان در حضرت من ازدحام مى نمايند و اين مكان كه مسكن دارم

رحمت خدا به بركت وجود اين خانم بر اهل مصر نازل مى شود. سرانجام سيده را در مزار «درب السباع» دفن كردند و اسحاق المؤتمن با دو فرزند خود عازم مدينه شد.