31 - دنيا در ظاهر موجب خوشحالى و در باطن داراى مكر و حيله است و با دندان هاى مرگ شما را خواهد خورد. ۱
ظاهرش زيبا، و باطن حيله گردر خودش آرد بيندازد به سر
هيچ بويى از وفا و رحم نيستهيچ رنگى از حيا و شرم نيست
تيغ تيز آورده و لبخندِ مكرمى زند گردن به تيغ و بند مكر
آبْ شورست و كسى سيراب نيستقصه اش جز قصه يك خواب نيست
دل به بند روى زيبايش مبندبر مزاح تلخ ايامش مخند
ظاهرش با مهر و در دل صد جفااين جفاپيشه، كجا آرد وفا؟
خرمن عمرت بسوزاند دمىبى پناه و خسته جان، بى همدمى
مى گذر از اين گذرگاه فريبقصه حوّا و شيطان است و سيب