آستان مقدس امام زادگان و اولياى الهى، پس از مشاهد معصومين رحمه الله و مساجد، باعظمت ترين بقعه ها به شمار مى روند كه چونان مغناطيسى قلب و جان انسانها را به سوى خود كشيده و تعظيم و تكريم آنان را باعث مى شوند.
آستان مبارك حضرت عبدالعظيم حسنى عليه السلام در ميان بقعه ها و زيارتگاههايى كه در جهان تشيع وجود دارد، برجستگى و ويژگيهاى خاصى دارد؛ زيرا اين بزرگوار علاوه بر داشتن علم و كمال و نسبى شريف، مورد تأييد امامان بوده و از سوى آنان وكيل در تبليغ معارف حقّه شيعه در خطّه رى بوده است. به همين دليل توفيق زيارتش چنان فضل و ارزش دارد كه آدمى را به شگفتى وامى دارد و تنها مى توان با توجه به كريمه «هذا من فضل ربي» به اين حيرت پاسخ داد.
اما جداى از فضايل معنوى علمىِ آستان مقدس حضرت عبدالعظيم عليه السلام ، اين مكان مقدس به دليل قرار گرفتن در كنار شهر تهران ، كه از دوران سلطنت قاجار تاكنون به عنوان پايتخت ايران بوده و همچنين به دليل فضيلت خود صاحب بقعه نسبت به ديگر بزرگان مدفون در منطقه رى و تهران، نقشى بسيار مهم در تاريخ معاصر ايران ايفا كرده كه از آن زمره مى توان به بست نشينى و تحصنهاى فراوان سياسى و اجتماعى علما، بزرگان و مردم در آنجا اشاره كرد. اين حركتها در بسيارى از تحولهاى مهم ايران همچون مشروطيت، نقشى بسزا و غير قابل انكار داشته است و به جرأت مى توان ادعا كرد كه در بسيارى از آثار مورخان و پژوهشگران پيرامون تاريخ معاصر ايران به