افراد ضد مذهب، بدون هيچ مانعى در معابر و مجالس، مطالب كفرآميز بيان مى دارند و تمامى علما، جز چند نفر، براى حفظ اسلام و اعتراض به اين اعمال در حرم حضرت عبدالعظيم تحصن نموده اند.
ج) انتشار روزنامه
متحصنين براى بيان انديشه ها، عقايد، اهداف و نيز به منظور پاسخگويى به شبهات مخالفين، اقدام به انتشار روزنامه اى به نام لايحه نمودند. در يكى از شماره هاى اين نشريه، اساس خواستهاى متحصنين به اين شرح بيان شده است:
اوّل اينكه پس از كلمه مشروطيت در قانون اساسى، كلمه مشروعه ذكر شود؛ دوم اينكه لايحه نظارت علما، كه به طبع رسيده و مورد تأييد علماى بزرگوار نجف هم قرار گرفته، بايد بدون تغيير در قانون اساسى درج گردد؛
سوم اينكه در موضوعاتى مثل آزادى در قانون اساسى بايد مواردى استثنا گردد تا از كفريات و توهين به شرع و اصل شرع جلوگيرى شود و اين موارد شامل آزادى مطبوعات و روزنامه ها نيز باشد.
در شماره ديگرى از نشريه لايحه در پاسخ به اتهامات برخى روزنامه ها عليه متحصنين كه گفته شده بود «اينها مخالف مجلس و نظر علماى نجف (كه اين مجلس را تأييد نموده اند) هستند»، چنين آمده:
...علماى بزرگوارى چون حاج شيخ فضل الله نورى، مجتهد تبريزى، سيداحمد طباطبايى، ملا محمد آملى، حاج آخوند رستم آبادى و ساير علما و روحانيون متحصن در حرم حضرت عبدالعظيم عليه السلام مقصودى جز اين ندارند و همين مجلس را مى خواهند كه اين بزرگان خواستند؛ يعنى مجلسى كه تقويت اسلام كند، نه مجلسى كه ترويج كفر نمايد و عده اى ضد دين و... در آن باشد. مقصود مهاجرين، اصلاح مجلس است و اين مجلس و اين مشروطيت كه مورد نظر مشروطه خواهان است، مناسب كشور ما نيست. اين اساس، مخصوص كشورهاى غربى و اروپايى
