كتابه : «وَ هُوَ الَّذِى خَلَقَ مِنَ الْمَاءِ بَشَراً فَجَعَلَهُ نَسَباً وَ صِهْراً»^۱ و قال : «وَ أَنكِحُوا الأَيَامى مِنكُمْ وَ الصَّالِحِينَ مِنْ عِبَادِكُمْ وَ إِمَائِكُمْ» ؛^۲ خداوند عزيز و جليل براى پيوند خانوادگى و نزديك شدن دلها به يك ديگر، خويشاوندى را مقرر و به وسيله آن، ارحام را به يك ديگر مربوط كرد ، و ازدواج و زناشويى را وسيله مهر و محبت، و رحمت و صميميت قرار داد . همانا در اين نشانه هايى است براى مردمان دانا. خداوند در آيات محكم كتابش فرموده است: او است آن خدايى كه از آب، بشرى را آفريد و او را وسيله خويشاوندى و داراى نسبت قرار داد ، و نيز فرمود : براى زنان بى شوهر و مردان بى همسر منسوب به شما و براى كنيزان و غلامان خود، وسايل ازدواج فراهم سازيد . به درستى كه فلانى پسر فلانى از كسانى است كه شما قدر و مقام او را از جهت خانوادگى مى شناسيد و روش اخلاقى او را مى دانيد ، وى تمايل دارد شريك شما در زندگى شود و دوست دارد خويشاوندى شما را. اكنون نزد شما آمده و دختر جوانتان را خواستگارى مى كند ، مهريه او را طبق مقررات مى پردازد ؛ مقدارى اكنون و بقيه را در آينده. اينك شفيع ما را شفاعت كنيد و خواستگار ما را تزويج نماييد و او را به نيكويى برگردانيد و با گفتارى پسنديده وى را از خود راضى سازيد. از خداوند براى خود و شما و همه مسلمانان آمرزش مى خواهم. ^۳

«يَمْحُوا اللّهُ مَا يَشَاءُ وَ يُثْبِتُ وَ عِندَهُ أُمُّ الْكِتَابِ» ؛ ¹ به تحقيق زمام تمام امور در دست خداست و از طرف او در مجارى و اسباب و اندازه هايشان قرار مى گيرد. پس امر خداوند است كه در قدر جارى مى شود و قدر خداوند به سوى اجلش روان مى گردد و اجل او به سمت كتابش جارى مى شود و براى هر اجلى كتابى است. خداوند هر وقت مشيتش تعلق بگيرد، چيزهايى از آن كتاب محو مى كند و يا آنها را در جاى خود نگه مى دارد و ريشه كتاب در نزد خداوند است.
اجل را مدت و وقت معنا كرده اند. ² در اين بخش از سخن امام، مسئله بسيار مهمى از تدبير عالم بيان شده است. زمامدار اصلى عالم، خداست و آن را از طريق مجارى و اسباب مقدر، تدبير مى كند و مقدرات عالم را پشت سر هم به اجرا در مى آورد و از سويى همين مقدرات داراى غايت و پايانى است. به اين ترتيب و با توجّه به تغييرناپذير بودن اجلها، همه چيز به سمت و سوى اجلشان در حركتند. شايد بتوان از آيه: «وَ ما خَلَقنا السَّمواتِ وَ الاَرضَ وَ ما بَينَهُما اِلاّ بِالحقِّ وَ أَجَلٍ مسمّى رحمهماالله ³ اين حقيقت را به دست آورد كه عالم به تقدير و حق آفريده شده است و به سوى اجل خود در حركت است. و اجل هم كتابى دارد و آن كتاب در دست خدا است كه بر اساس مشيت خود، آن را محو و اثبات مى كند.
سپس امام عليه السلام در پى اين سخنان به خويشاوندى سببى پرداخته و درباه آن با استناد به كلام الهى گفته است:
فإنّ اللّهَ جَلَّ وَ عَزَّ جَعَلَ الصِهرَ مَألفةً لِلقُلوبِ وَ نِسبة المنسوب ، أوشج به الأرحام و جعله رأفة و رحمة إنّ فى ذلك لآيات للعالمين ، و قال فى محكم