از افرادى كه در اين زمينه نقش بيشترى داشت، دستگير شد و حدود شش ماه زندانى كشيد. همچنين در عاشوراى سال 56 هيئتى قوى تر، با شعارهاى كوبنده و پلاكارد از مسجد چهارده معصوم عليهم السلام حركت كردند، اما در وسط ميدان شهررى، با هجوم مأمورين مواجه و پراكنده شدند.
2. روضه خوانى و عزادارى: بعضى از گروهها يا افرادى كه براى تشكيل جلسات خود احساس امنيت نمى كردند، در قالب هيئت عزادارى در مقبره هاى پيرامون حرم جمع مى شدند و در كنار روضه خوانى يا سينه زنى، به امور سياسى و انقلابى نيز مى پرداختند. از جمله مشهورترين آنها را مى توان جلسات حزب ملل اسلامى نام برد.
3. اختفاى اعلاميه و اسلحه: از آنجا كه مقبره هاى دور حرم به دور از نظر ساواك بود و تنها عده اى براى زيارت اهل قبور به آنجا رفت و آمد مى كردند، اين مقبره ها بهترين مكان براى مخفى كردن اعلاميه و حتى اسلحه بود. به عنوان نمونه، گروه توحيدى «بدر» از مقبره خسروخانى براى اين منظور استفاده مى كردند.
4. توزيع رساله امام: با توجه به اينكه چاپ و توزيع رساله امام خمينى قدس سره، به خصوص ملحقات رساله، ممنوع بود و جرم به حساب مى آمد، استفاده از قفسه هاى دعا و قرآن كه در قسمتهاى مختلف حرم تعبيه شده بود، مورد استفاده انقلابيون بود. آنها رساله هاى امام را در لابه لاى كتابهاى دعا و قرآن مى نهادند تا به دست مردم برسد.
5. پخش اعلاميه: توزيع اعلاميه بين مردم از جمله مشكلات بزرگ جوانان انقلابى بود؛ زيرا مردم در ابتدا حتى از گرفتن اعلاميه هراس داشتند؛ چراكه شايعه شده بود مأمورين امنيتى براى شناسايى افراد اعلاميه پخش مى كنند. در اين زمينه نيز، قفسه هاى كتاب در حرم وسيله مناسبى براى پخش اعلاميه بود كه از آن به خوبى استفاده شد.
6. زيارتنامه: زيارتنامه هايى چاپ شده بود كه در داخل آن عبارتهايى با مضمون

فرداى آن روز، در حالى كه انبوه جمعيت در مجلس حضور داشتند، پس از عزادارى و سخنان سخنران اوّل، با عدم حضور آقاى وحيد روبه رو مى شوند. در اين حال، خبر دستگيرى امام نيز انتشار مى يابد و در نتيجه جمعيت به حالت اعتراض به خيابانِ حرم مى ريزند و موجب بسته شدن مغازه ها مى شوند. از طرف ديگر، عده اى از مردم نيز از حرم حضرت عبدالعظيم حركت كرده، پس از طى مسير بازار، در خيابان جمعيت انبوهى را تشكيل مى دهند و شعارها شروع مى شود. اما مدتى نمى گذرد كه با حضور مأمورين امنيتى روبه رو مى شوند. تيراندازى به سوى مردم شروع مى شود و عده اى مجروح و تعداد زيادى دستگير مى شوند. بعضى از مردم، به خصوص جوانان كه ادامه كار را مقدر نمى بينند، به سرعت خود را به تظاهرات تهران مى رسانند و در ميدان قيام و بازار و ميدان ارك به مردم تهران مى پيوندند.

شگردهاى انقلابى

تقويت ساواك پس از جريان پانزده خرداد و فشار بر افراد آزاده و گروه هاى مبارز، آنان را وا داشت تا از هرگونه مخالفت و حركت آشكار عليه رژيم خوددارى ورزند. بدين ترتيب لازم بود با بهره گيرى از شگردها و تاكتيكهاى مختلف، خود را از گزند ساواك و مأمورين مخفى رژيم در امان نگهدارند. در چنين شرايطى، افراد انقلابى و جوانان آگاه و پرشور شهررى از حرم حضرت عبدالعظيم عليه السلام و اطراف آن بيش از مكانهاى ديگر سود بردند و با راههاى مختلف، اهداف خود را پى مى گرفتند كه به برخى از آنها اشاره مى كنيم.
1. در قالب هيئت سينه زنى: جوانان شهررى با نفوذ در يكى از هيئتهاى مذهبى (مسجد اميرالمؤمنين عليه السلام ) روز عاشوراى سال 55 با پلاكاردهايى كه به سخنان آتشين امام خمينى قدس سره مزيّن بود، به سمت حرم حركت كردند كه پس از طى مسافتى نرسيده به حرم، پلاكاردها به وسيله مأمورين رژيم جمع آورى شد. بعدازظهر عاشورا نيز يكى