نوشته، مى آورد:
...[او فردى] پارسا و ديندار، عابدى مشهور به امانتدارى و صدقِ گفتار، عالِم به امور دين و آگاه به علم توحيد و عدل و نشر حديث بوده و از امام هادى و امام عسكرى عليهماالسلام روايات و نامه هايى دريافت نموده است... . ^۱
3. سيّد مرتضى (م 436 ق) حضرت عبدالعظيم را با صفاتى چون سيّد پارسا، عالِم، زاهد، بلندمرتبت و بزرگ منزلت، ستوده است. ^۲
4. ابوالعبّاس نجاشى (م 450 ق) در كتاب رجال خود، داستان آمدن حضرت عبدالعظيم به رى و مخفى زيستن و به عبادت پرداختن او را آورده، سپس سلسله روايت خود را از حضرت عبدالعظيم از طريق احمد بن على تا ابوتراب رويانى مى آورد و مى نويسد:
«عبدالعظيم بن عبداللّه، همه روايت هاى خود را براى ما حديث كرد». ^۳
5. شيخ طوسى (م 460 ق) مى نويسد:
«[او] عابد، پارسا و پسنديده بود». ^۴
6. علاّمه حلّى (م 726 ق) مى نويسد:
«او عالم، عابد و پارسا بود و او را حكايتى است كه بر حسن حال او دلالت مى كند...». ^۵

و چهارم. از دعاى امام عليه السلام : «خداوند، تو را در زندگانى دنيا و آخرت، با سخن استوار، پايدار بدارد!»، مى توان فهميد كه حضرت عبدالعظيم، مصداق آيه شريف: «يثبّت اللّه الذين آمنوا بالقول الثابت فى الحياة الدنيا و فى الآخرة؛ خداوند، كسانى را كه ايمان آوردند، در زندگانى دنيا و آخرت، با سخن استوار، پايدار مى دارد» ^۱ است و اين، نمايانگر مقام بلند آن حضرت است.
در حديثى ديگر، ابوتراب رويانى چنين گويد: شنيدم ابوحَمّاد رازى گفت:
در سامرا به خدمت امام هادى عليه السلام شرفياب شدم و مسائلى از حلال و حرام پرسيدم ، ايشان پاسخ فرمود. هنگامى كه بيرون مى آمدم، فرمود: «اگر مسئله اى در امر دين بر تو مشكل شد، در محلّ خود (رى) از عبدالعظيم حسنى سؤال كن و از جانب من به او سلام برسان». ^۲

جايگاه وى در نزد علما

در اين بخش، براى اختصار، تنها به بيان سخنان برخى از علما بسنده مى كنيم:
1. شيخ صدوق (م 381 ق) در كتاب أخبار عبدالعظيم كه درباره حضرت عبدالعظيم تأليف نموده، مى نويسد:
«[او] عابد و پارسا و پسنديده بود». ^۳
2. صاحب بن عبّاد (م 385 ق) در رساله اى كه در احوال حضرت عبدالعظيم