آداب متولى در زيارت كردن مزار حضرت عبدالعظيم عليه السلام به بيان اهل صفا

عجالةً رعايت اهم و اقدم در تمام احوال اخلاص نيت و صدق طويت است كه مدار جميع افعال و اعمال بر اوست : « فمن كان هجرته إلى اللّه ورسوله فهجرته إلى اللّه ورسوله »^۱ سيما در نيت زيارت حضرت عبدالعظيم كه تقرّب الى اللّه وتوسل الى اولياء اللّه شرط كمال و تمام اوست و هر چه از امور اين آستان راجع به اين نيت شود منافى با خلوص نيّت در آن ملحوظ نمى شود .
چون اراده خالصه و نيت حسنه متولّى اين آستان محرك و مهيّج گرديد براى زيارت و حضور آن بزرگوار اثر آن غلبه روحانيت و ظهور نورانيت و حسن اخلاق و طلاقت وجه و دوام ذكر و ملازمت . . ^۲ طيب نفس و شوق بى پايان و ذوق فراوان است .
از آنكه وصول به جناب رفيع و رهان منيع حبيب مفرّح قلب است و مبشّر كرب ، پس از آن به زمان طى طريق هر قدر زائر نزديكتر شود به مزور و مخدوم خود بايد استبشار وى زيادتر گردد .

و أعظمُ ما يكون الشوق يوماًاذا دنت الخيام من الخيام^۳
بلى :

وعده وصل چون شود نزديكآتش شوق تيزتر گردد
و بايد خضوع و خشوع و وظايف تضرع و حضورش در خدمت مزورش تجديد شود .
هر دمم از دل سرورى تازه سر بزند^۴غالبا روز وصال يار نزديك آمده
سيما وقتى كه چشم وى بر مزار و گنبد ظاهر الانوار آن بزرگوار مى افتد اظهار اشتياق زيارت از ديگران نمايد .
نعم ما قيل :

قرب الديار يزيد شوق الوالهلاسيما ان لاح نور جماله^۵
* * *

به اينكه كعبه نمايان شود زپا منشينكه نيم پاى جدائى هزار فرسنگ است
و چقدر شاعر عرب اين ابيات را با وجد و طرب در دخول مدينه طيبه على ساكنها سلام اللّه گفته است :

هذى قباب وهذى يثربابشر فقد حصل الهناء المطلب
ابشر فقد حصل التواصل وانقضىزمن الجفاء والوقت وقت طيب
والريح قد اهدت لنا من طيبةعرفا كثير المسك بل هو اطيب
واضع عذارك فى المحبة واغتنمعيش الرضا ودع العواذل يغصب
بشمايل القمر المحجّب قد بدتجهراً ونور جماله لا يحجب
وادخل بحجرة احمد وقبابهيأوى الفقير ويستجير المذنب
بلى :

كو طاقت آنم كه به اين جاذبه شوقرخسار تو را بينم و بى تاب نگردم
البته باعث خضوع و خشوع ظاهر و باطن است و استغراق مراقبه حضور و عظمت شأن مزور در اين زائر بايد ظاهر گردد ، و بايد بدين حالت حسنه كه همانا از جذبه و جلوه دوست است در آن روضه متبركه تشكّر كند .
هر گل و سبزه كه در باغ نمودى داردآخر اى باد صبا اينهمه آورده توست