125
روح و ريحان ج4

نعم ما قيل :

كفى شرفاً أنى مضاف اليكموأنى بكم أوعى وأرعى وأعرف
آنگاه براى خود در صحن شريف مقرّى قرار داده بستگان آن آستان را بخواند و آنچه لازمه امر و نهى ، حكم و زجر است بفرمايد و دقيقه اى از نصيحت جهال غافل نباشد ، پس سرآمد امور و خاتمه اعمال قضاء حوائج رعاياست .

چه با حبيب نشينى و باده پيمائىبه ياد آر محبان باده پيما را
سيما فقرا از ايشان كه رفقاء خدا و عيال اللّه اند كه استفسار از احوال ايشان لازم و متحتم است و سبب قبولى زيارت و رضايت مزور است .

حافظا علم و ادب و زر كه در حضرت
شاههر كه را نيست ادب لايق قربش نبود
و البته متصدى اين امر و متولى اين آستانه تا متأدب به آداب ملوكانه نباشد مفتخر و سرافراز بدين خدمت نمايان نمى گردد .
پس خوب است اين شعر را به عموم خدّام و زائرين بخوانم :

اَدِّبُوا النفس أيّها الاصحابطرقُ العشقِ كلُّها آدابْ
و مطلب الزم داعى آن است : چنانكه در مسجد كراهت دارد اجراء حدود كردن و آواز بلند نمودن و آلات حرب كشيدن ، در اين مشاهد عظيمه كه مساجد عظام خاصه الهيه است نيز مكروه است .
بعضى را كه تاديب و تعزير لازم دارند و جزاء كردار ايشان را بايد بدهند تا عبرت ديگران شود و سياسات مدنيّه الهيه هم تعطيل نشود محلى معين نمايند در خارج از صحن به وضع مشروعى كه مطبوع خاطر مهر مآثر اين امامزاده لازم التكريم است تعزير و تنبيه كنند .


روح و ريحان ج4
124

در آداب دخول به حرم محترم است

پس از ورود به حرم محترم از آنچه هتك حرمت و اساءت ادب است ناچار بايد محترز شود ، و بداند اين مكان منزله رحمت و مقام عزت است و خاطر را از شواغل ديگر مانع گردد ، و خود را در حضرت با عظمت جناب خامس آل عبا سيد الشهداء ـ روحنا له الفداء ـ بيند ، با تعظيم و هيبت و وقار بدون سمعت و رياء جوارح و اعضاء را نگاه دارد ، و خود را طالب سالك سائل فقير بداند ، و دست طلب و مسألت با كمال مسكنت بذيل عنايت ايشان بيندازد ، و رجاء اجابت هم داشته باشد .
نعم ما قيل :

حاشاه أن يحرم الراجى مكارمهأو يرجع الجار منه غير محترم
و أيضاً خوش گفته است :

على بابك العالى مددت يد الرجاومن جاء هذا الباب لا يختشى الردا
وأنت اراداتى وأنت وسيلتىفيا حبّذا أنت الوسيلة والقصدا
پس اظهار اين خدمت و اتيان اين زيارت را بضاعت مزجات بداند و بر آن مغرور نشود ، و به زبان حال بگويد :

جئنا إليك بضاعة قد ازجتفاقبل بضاعتنا ولا تجفاها
بعد از قرائت زيارت نامه به مقدار حالتى كه دارد توقف نمايد و شرايط تعظيم را به جاى آرد ، پس از نماز زيارت و تأديه تحيت و شكر اين نعمت و موهبت ، و استغفار از معصيت ، و عصمت خواستن از حضرت احديت ترك صحبت كرده تقبيل ضريح و شباك منوّر كرده با حالت وقار و انكسار بيرون آيد .

ذوق اين مى نشناسى بخدا تا نچشى

پس آنكه نسبت به اين آستان دارد بايد در زيارت كردن مسرت فراوان يابد .

  • نام منبع :
    روح و ريحان ج4
    سایر پدیدآورندگان :
    حسيني اشكوري، سيد صادق
    تعداد جلد :
    4
    ناشر :
    سازمان چاپ و نشر دارالحدیث
    محل نشر :
    قم
    تاریخ انتشار :
    1382
    نوبت چاپ :
    اوّل
تعداد بازدید : 152643
صفحه از 400
پرینت  ارسال به